tag:blogger.com,1999:blog-30847600318361937692024-03-21T23:43:45.195+02:00Happiness-bonheurΈνα blog για την ευτυχία...
ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!!!Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.comBlogger162125tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-87714643588125591402017-03-20T11:29:00.001+02:002017-03-20T11:29:49.276+02:00Μεγαλώνω... επιτέλους!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifqCNvD6rYE85hCYWbJdzsKn2imPtJPeqHsfkxAtQWRohLtik5JX4GOoeAR1mUApG4Xngy2ehsFNEQTk05K3hRyv4dH36sOghp9xaUW0GfvofnHPhAOLFYdB8qYZ_LZg0CMGmLG5F0gCU/s1600/printemps.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifqCNvD6rYE85hCYWbJdzsKn2imPtJPeqHsfkxAtQWRohLtik5JX4GOoeAR1mUApG4Xngy2ehsFNEQTk05K3hRyv4dH36sOghp9xaUW0GfvofnHPhAOLFYdB8qYZ_LZg0CMGmLG5F0gCU/s1600/printemps.jpg" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<div class="MsoNormal">
Χθες, η μέρα πήγε καλά… απίστευτα καλά… σίγουρα πιο καλά
απ’ό,τι πίστευα… και το παιδί πήγα τρέχοντας στην εκδρομή του, και τον καφέ
ήπια παρέα με το βιβλίο μου στο αγαπημένο καφέ, και θέατρο πήγα, και στο
μποτιλιάρισμα την έβγαλα 1 ½ ώρα δίχως γκρίνιες, και <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">survivor </span>είδα και τσίριξα και φώναξα
μόνη και κοιμήθηκα σαν πουλάκι το βράδυ… ήρεμη…</div>
<div class="MsoNormal">
Εντάξει… μια κανονική μέρα για πολλούς… μια πρωτοποριακή
παράξενη μέρα για μένα… Είναι περίεργο να πλησιάζεις τα πενήντα και να
αντιλαμβάνεσαι πως έχεις να μείνεις μόνη σου το βράδυ (ίσως από τα 21;) και
μάλιστα τότε ήταν κάτι βράδια βαριά κι ασήκωτα, που στην ουσία δεν κοιμόσουν
αλλά ήταν πλημμυρισμένα στο φόβο και στο έρεβος… ας τα αφήσουμε όμως αυτά γιατί
τα παλιά πέρασαν και μας ξεπέρασαν…</div>
<div class="MsoNormal">
Μόνη λοιπόν (γιατί στη φοιτητική εστία ποτέ δεν ένιωθες
μόνος) και δίχως να το θέλω, βάζω τον εαυτό μου σε επιφυλακή… Μα πώς θα κοιμηθώ
μόνη το βράδυ στο σπίτι; Θα φοβηθώ; Και αν; Και αν; Και αν; Κι αρχίζει και το
μυαλό και λειτουργεί κι αλλιώς «γιατί βρε να μείνεις μόνη το βράδυ; Δυο βήματα
οι γονείς σου… Δεν πας να μείνεις εκεί… και θα χαρούν… και θα σε περιποιηθούν…
και όλα καλά….»</div>
<div class="MsoNormal">
Το υγιές όμως κομμάτι του εαυτού μου επαναστατεί (Ευτυχώς!
Επιτέλους υπάρχει και αυτό!!!) </div>
<div class="MsoNormal">
«Σοφία, δεν είσαι πια Σοφάκι… έχεις μεγαλώσει πια… καιρός να
αναλάβεις έστω και σ’αυτή την ηλικία την ευθύνη του εαυτού σου…»</div>
<div class="MsoNormal">
Και η απόφαση πάρθηκε… θα κοιμηθώ μόνη…</div>
<div class="MsoNormal">
Τσουπ! Έρχεται πρωινιάτικο η μάνα για καφέ: «άντε το βράδυ,
να μην είσαι μόνη παιδί μου, έλα να κοιμηθείς στο σπίτι…»</div>
<div class="MsoNormal">
«Δεν ξέρω… θα δω τι θα κάνω…»</div>
<div class="MsoNormal">
«Τι θα δεις τι θα κάνεις; Να έρθεις… να μην είσαι μόνη…»</div>
<div class="MsoNormal">
Να μην τα πολυλέω… μισή ώρα την κολοκυθιά παίξαμε…</div>
<div class="MsoNormal">
Το βράδυ ήμουν στο να πάω – να μην πάω…</div>
<div class="MsoNormal">
Βρίζω τον εαυτό μου «μεγάλωσε πια βλήτο, τι παράδειγμα θα δώσεις
στην κόρη σου…» και βάζω τις πυτζαμούλες μου κι είμαι αραχτή στον καναπέ βλέποντας
τι άλλο; <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Survivor…</span></div>
<div class="MsoNormal">
Εμφανίζεται η μάνα στις δέκα…</div>
<div class="MsoNormal">
«Ήρθα… Άντε έλα στο σπίτι…»</div>
<div class="MsoNormal">
«Τώρα έβαλα πυζάμες…»</div>
<div class="MsoNormal">
«Βάλε τσακ – μπαμ τη φόρμα σου…»</div>
<div class="MsoNormal">
«Βαριέμαι…»</div>
<div class="MsoNormal">
«Καλά, έλα με τις πυτζάμες… δεν θα σε δει κανείς τέτοια ώρα…»</div>
<div class="MsoNormal">
«Μπα δεν θέλω…»</div>
<div class="MsoNormal">
Φάγαμε άλλη μισή ώρα…</div>
<div class="MsoNormal">
Στην πόρτα…</div>
<div class="MsoNormal">
«Σίγουρα δεν θέλεις να έρθεις…»</div>
<div class="MsoNormal">
«Ναι…»</div>
<div class="MsoNormal">
«Άντε, βάλε το μπουφάν…»</div>
<div class="MsoNormal">
«Καληνύχτα μαμά…»</div>
<div class="MsoNormal">
«Μόλις βαρεθείς, ό,τι ώρα κι αν είναι, έλα…»</div>
<div class="MsoNormal">
Περνάει το βράδυ… Σήμερα το πρωί, πηγαίνοντας για τη δουλειά,
περνάω για ένα ‘γεια’</div>
<div class="MsoNormal">
Αντί καλημέρας…</div>
<div class="MsoNormal">
«Μπόρεσες κοιμήθηκες;»</div>
<div class="MsoNormal">
«Ναι…»</div>
<div class="MsoNormal">
«Είχες αγωνία… δεν μπόρεσες να κοιμηθείς ε;»</div>
<div class="MsoNormal">
Μετά πώς να μεγαλώσεις κανείς ε;</div>
<div class="MsoNormal">
Εγώ θα μεγαλώσω όμως… έστω και τώρα… που η εμμηνόπαυση μου
χτυπάει την πόρτα και μου κάνει κάπως όλο αυτό…</div>
<div class="MsoNormal">
Βέβαια, πιάνω τον εαυτό μου πως πάει να αυτομαστιγωθεί… πως
κάτι πάει να τον ενοχλήσει… για να γυρίσει πίσω…</div>
<div class="MsoNormal">
Όμως το μαστίγιο κάπου το ‘χω ξεχάσει…</div>
<div class="MsoNormal">
Φιλάκια στα μουτράκια…</div>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-71321497505542151912017-01-03T10:54:00.000+02:002017-01-03T10:54:16.226+02:00Εγώ φέρνω την άνοιξη από τώρα...!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl_DVLp7a6dHuZ_Mu9y2CpJYpYjvo275-nXRtKEHCKZS4cU9bRw_KJvrG4ojj7pI-YIpX5f2I3DgPQmugMhs8uQUfxB8_0dZBa-0p_A9I-g69dg_gduEPI0SzUE8pkytP9GeF0GssmqKs/s1600/spring-10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl_DVLp7a6dHuZ_Mu9y2CpJYpYjvo275-nXRtKEHCKZS4cU9bRw_KJvrG4ojj7pI-YIpX5f2I3DgPQmugMhs8uQUfxB8_0dZBa-0p_A9I-g69dg_gduEPI0SzUE8pkytP9GeF0GssmqKs/s320/spring-10.jpg" width="320" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Καλή χρονιά βρε παιδιά!!! Να σας φέρει το 2017 υγεία, ψυχική
ηρεμία και μπόλικη τύχη (γιατί ως γνωστόν και οι επιβάτες του Τιτανικού υγεία είχαν,
τύχη δεν είχαν…) και ολίγον χρήμα (όχι πολύ γιατί το πολύ φυραίνει…) για να τα
φέρνουμε εύκολα βόλτα χωρίς να χάνουμε τον ύπνο μας για το πώς θα πληρώσουμε
την έρμη τη ΔΕΗ…</div>
<div class="MsoNormal">
Εζυγίσθην σήμερα το πρωί αν και ξώκυλα ολίγον αυτές τις ημέρες…
έφαγα και δυο κανταΐφια, έφαγα και βασιλόπιτα, έφαγα και στα τραπέζια, πήγα και
ολίγον εξωτερικό και ρήμαξα και τα βουρστ… έτσι λοιπόν, όταν ανέβηκα στην αμείλικτη
ζυγριά, θα θεωρούσα σούπερ νίκη εάν έμενα στα ίδια, αν και περίμενα πως θα έπαιρνα
ξανά το δρόμο προς τη δόξα και η ζυγαριά θα έκανε πάρτι…</div>
<div class="MsoNormal">
Όμως ταραράμ!!! Τι υπέροχη έκπληξη…</div>
<div class="MsoNormal">
80.2</div>
<div class="MsoNormal">
Απίστευτο;;; Κατέβηκα… 80.2…</div>
<div class="MsoNormal">
Ο επόμενος στόχος;;;</div>
<div class="MsoNormal">
Η ζυγαριά να δείξει κάτω από το 80…</div>
<div class="MsoNormal">
Για να δούμε…</div>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-13218688277172050802016-12-23T09:46:00.000+02:002016-12-23T09:46:00.920+02:00Εζυγίσθην, εμετρήθην...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5Nci9Mw-La6rdwdBCr3KCrwmgh3_2iluEfk8be2H4bvevoQr4wK6p9rIUbgHzGrMNNlPJafWPNdiIC6K1bCbMIgPW_NOIJh6ANQbZbFMPi55iUEZ5fluYlfj0hyFgGOLzO27_ydQ-Kwk/s1600/zygaria.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5Nci9Mw-La6rdwdBCr3KCrwmgh3_2iluEfk8be2H4bvevoQr4wK6p9rIUbgHzGrMNNlPJafWPNdiIC6K1bCbMIgPW_NOIJh6ANQbZbFMPi55iUEZ5fluYlfj0hyFgGOLzO27_ydQ-Kwk/s320/zygaria.jpeg" width="214" /></a></div>
Εζυγίσθην... εμετρήθην... και είμαι...<br />
82.00 (ολοστρόγγυλο σαν κουλούρι πασπαλισμένο με σουσάμι...)<br />
- 600 γραμμάρια σε 10 μέρες...<br />
Εντάξει, δεν είναι και πολλά αλλά κάτι μείον είμαι...<br />
έτσι σιγά - σιγά...<br />
Τώρα βέβαια με τις γιορτές στον ορίζοντα, δεν ξέρω πως θα τη βολέψω αλλά<br />
we will see!!!<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-29739208528873355062016-12-12T12:06:00.001+02:002016-12-12T12:06:09.629+02:0010 μέρες!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh67gQrrqwebuewSlwB-e7J4O61vZy8vKdnofkzNsVCiLV3qWDr_0hTTosAD4cVtJ4S9vvcGTPlsDxTqaeEK_ZlUKAn0_o-ZofdWJCzxycKflGvH7c5WFeVc4eONMuRsOy-TgECZMc_s70/s1600/freedom-to-FLY.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh67gQrrqwebuewSlwB-e7J4O61vZy8vKdnofkzNsVCiLV3qWDr_0hTTosAD4cVtJ4S9vvcGTPlsDxTqaeEK_ZlUKAn0_o-ZofdWJCzxycKflGvH7c5WFeVc4eONMuRsOy-TgECZMc_s70/s320/freedom-to-FLY.jpg" width="320" /></a></div>
82.6<br />
(-1800 γραμμάρια) σε 10 μέρες...<br />
Pas mal!!!<br />
΄Εκοψα τις πολύ χαζομάρες... αισθάνομαι ξεφούσκωτη... εννοείται πως δεν κάνω δίαιτα...<br />
και την πίτσα μου έφαγα όταν βγήκα έξω...<br />
όμως κατάφερα και δάμασα τη λαιμαργία μου...<br />
Δεν έφαγα το κανταΐφι της πεθεράς, δεν τρώω το πρωινό κουλουράκι που μου σερβίσουν στο καφέ,<br />
έκανα μια κρεατόπιτα μούρλια κι έφαγα μόνο μια μπουκιά...<br />
Προχωράω!!!<br />
Επόμενο ζύγισμα στις επόμενες 10 μέρες... <br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-42971735082787060342016-12-02T10:23:00.001+02:002016-12-02T10:23:17.782+02:00Επιτέλους! Πήρα την απόφαση!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQhWD3p53-raNT4OfZKZbnDZMWZr9q45mlPs9yIMxYAvMxksVS_ZfvIBy5EJgosY66APzrAyIhBH1DjEt5SXsC62JJewpSEbRu9Fa2RIo7MEZrfz1MCU4G1z3Gi1y-At6zJHECr0TusJg/s1600/weight.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="135" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQhWD3p53-raNT4OfZKZbnDZMWZr9q45mlPs9yIMxYAvMxksVS_ZfvIBy5EJgosY66APzrAyIhBH1DjEt5SXsC62JJewpSEbRu9Fa2RIo7MEZrfz1MCU4G1z3Gi1y-At6zJHECr0TusJg/s320/weight.jpg" width="320" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">84.2</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">… </span>τα
κιλά μου…</div>
<div class="MsoNormal">
μετά από χρόνια ολόκληρα, αποφάσισα ν’ασχοληθώ και με τα κιλά
που<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με βαραίνουν… ίσως θέλοντας ν’αποτινάξω
ό,τι με βαραίνει και με μπουκώνει, ήρθε η ώρα να φύγουν κι αυτά…</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν έχω κάνει ποτέ καμιά σοβαρή προσπάθεια, (δεν ήμουν σε <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">mood </span>άλλωστε), πέρα πριν από
δυο χρόνια που πήγα στη διαιτολόγο κι ακολούθησα το πρόγραμμα για δυο μήνες…
αυτό ήταν και πολύ μου ήταν…</div>
<div class="MsoNormal">
Τώρα αποφάσισα να επιχειρήσω να «συμμαζευτώ», χωρίς διαιτολόγους
και πρόγραμμα… μόνη… <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">alone… </span>ράβοντας
το στόμα και προσέχοντας… και κυρίως χωρίς να το διατυμπανίσω σε κανέναν… να
κρατήσω όλη αυτή την ενέργεια στοχευμένη στο σκοπό…</div>
<div class="MsoNormal">
Και τώρα θα μου πεις «καλά βρε κυρά μου κι εδώ τι κάνεις; Δεν
το διατυμπανίζεις;;;»</div>
<div class="MsoNormal">
Εδώ είναι διαφορετικά, εδώ βγαίνουν τα σώψυχα, αυτό το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">blog </span>με βοήθησε να κάνω βήματα
μπροστά… τώρα αρωγός και στη μείωση των κιλών…</div>
<div class="MsoNormal">
Στους δικούς μου δεν το λέω… εάν τα καταφέρω να είναι μια νίκη
δική<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μου… να μην αισθάνομαι πως με
σαμποτάρουν… να μην αισθάνομαι το μειδίαμα κατανόησης όταν παραμένω στα ίδια
κιλά…</div>
<div class="MsoNormal">
Ξεκινάμε λοιπόν…. Νάμαστε καλά σε δέκα μέρες από τώρα θα
ξαναεπισκεφτώ την ζυγαριά…</div>
<div class="MsoNormal">
Ήταν μια πρώτη νίκη κι αυτή… αρνιόμουν ν’ανέβω επάνω της…
φοβόμουν τι θα έδειχνε… φοβόμουν να την αντιμετωπίσω… είναι ένα καλό βήμα κι
αυτό… ανέβηκα και της έβγαλα την γλώσσα…</div>
<div class="MsoNormal">
Προχωράμε δυναμικά!!!</div>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-17228293014608884612016-11-30T11:20:00.000+02:002016-11-30T11:20:12.749+02:00Ο κουβάς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwE9bPboCOV4dQXwhYfyGJPVUvjpMioLEPAodCg7gg9g2vbwC9fP0yKdIccKMAUVSEIxCdAwl2Pe9dYCwW8y7xUIKb3-n6bzugaR7J4ZUJouJPpis1Sb3v0n6pzqSH4TlcUjezkOqHMjI/s1600/water-bucket.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwE9bPboCOV4dQXwhYfyGJPVUvjpMioLEPAodCg7gg9g2vbwC9fP0yKdIccKMAUVSEIxCdAwl2Pe9dYCwW8y7xUIKb3-n6bzugaR7J4ZUJouJPpis1Sb3v0n6pzqSH4TlcUjezkOqHMjI/s320/water-bucket.jpg" width="320" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Σήμερα είμαι τ’ανάσκελο… πολύ τ’ανάσκελο… για μια
ακόμη φορά, έκανα την ίδια πατάτα… προσπάθησα να φανώ καλή με όλους… προσπάθησα
σαν το σφουγγάρι να ρουφήξω τα άγχη όλων… για να είναι ήρεμοι… για να μην
υπάρχει ένταση… κι εκείνοι τι έκαναν;;; αφού βρήκαν έναν πρόθυμο κουβά, άρχισαν
να ρίχνουν ακόμα περισσότερο… έλα εδώ ο καλός κουβάς! Όλα τα μαζεύει! Όλα τα
καταπίνει!!! Και τι έγινε φυσικά;;; Ο κουβάς μπούκωσε!!! Όχι απλώς γέμισε μέχρι
επάνω αλλά παραμπούκωσε… Φίσκα!!! Και φυσικά κανείς δεν σκέφτηκε να τον
αδειάσει, μόνο όλοι έλεγαν «ω! τι ωραίος κουβάς!!!» Και δυστυχώς ο κουβάς δεν
είναι αυτόματης τεχνολογίας, δεν έχει αυτόματο σύστημα άδειασμα κουβά… ή και να
είχε κάποτε χάλασε και πλέον ο κουβάς… Τι πρωινό και τούτο….<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ουφ!!! Έλα κοριτσάρα κι αυτό θα περάσει!!!</span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Για έλα!!! Έλα όλοι μαζί ν'αδειάσουμε τον κουβά!!!</span><br />
<span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ΦΛΑΠ!!! Πάει τον αδειάσαμε τον κουβά!!! </span><br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-56642478374161108312016-11-28T10:27:00.002+02:002016-11-28T10:27:36.086+02:00Το χαλί<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlY3Dl8q7qSYa3TdDU_8LVaefNOdCin2rJsQcJRQdWYjTn5D0p4EBJVP-w43lhBWSyNnypv0Ng2AWuOtNDtrBEfICoa5B2wSODW0mzQffaCzXwl28_fgwRapc6bgWtRO3VqWRdMxtbp4o/s1600/xali.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlY3Dl8q7qSYa3TdDU_8LVaefNOdCin2rJsQcJRQdWYjTn5D0p4EBJVP-w43lhBWSyNnypv0Ng2AWuOtNDtrBEfICoa5B2wSODW0mzQffaCzXwl28_fgwRapc6bgWtRO3VqWRdMxtbp4o/s1600/xali.jpg" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<div class="MsoNormal">
«Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι» έλεγαν οι
παλαιότεροι για το θεσμό της αποταμίευσης… εγώ θα το παραλλάξω λίγο σήμερα και
θα πω «φασούλι το φασούλι γεμίζει το χαλί», όπου ‘χαλί’, ξέρετε είναι αυτό το
όμορφο πλεγμένο κομμάτι πανί που στρώνουμε κι από κάτω κρύβουμε όλα τα
προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα που φοβόμαστε ή κυρίως βαριόμαστε να
καθαρίσουμε…</div>
<div class="MsoNormal">
Κι έτσι έχουμε ένα ωραίο πεντακάθαρο σπίτι για τους έξω αλλά
μέσα βρωμάει και ζέχνει… και άντε, κάποια πραγματάκια είναι μικρά κι αθώα… τι
πειράζει λίγη σκόνη κάτω από το χαλί; Όλοι έχουν λίγη σκόνη κάτω από το χαλί…η
ιστορία είναι τι γίνεται όταν κρύβεις ολόκληρες σακούλες απ’ό,τι βρωμιά
φανταστεί κανείς…</div>
<div class="MsoNormal">
Το ζήτημα όμως εδώ δεν είναι τι γίνεται με το δικό μου το
χαλί γιατί άντε έμαθα που και που να το τινάζω… Το ζήτημα είναι τι γίνεται με
το χαλί των άλλων που είναι τόσο μα τόσο πενταβρώμικο που βρωμάει και ζέχνει
από παντού κι επειδή δεν χωράει πλέον τίποτα άλλο από κάτω, έρχονται και τα
βάζουν κάτω από το δικό μου χάλι;;;</div>
<div class="MsoNormal">
Είμαι ένα σκάσω αλλά από την άλλη όπως μου έχουν πει εκατό
φορές και κάποιοι ‘δεν είμαι και Θεός για να τα λύσω»…</div>
<div class="MsoNormal">
Αερίστε λοιπόν το χαλί αλλά όχι πάνω μας!!!</div>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-56043709751810813732016-11-15T13:21:00.001+02:002016-11-15T13:21:38.371+02:00Νεράιδες και νεράιδοι... Love you so much!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHphK3MgPXaOubIRdOOw7xZbbTXZtIEhus9N_uJVAvc4G5Ktj-hswMUBazHFuXQqD-bjCerEkBJTupsUh1jcxqF6Sa67b-9d4Cy0OHas8Ub3uCXisc1ZrSlwuY0Z9603kWOX6giH-YvvI/s1600/fairy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHphK3MgPXaOubIRdOOw7xZbbTXZtIEhus9N_uJVAvc4G5Ktj-hswMUBazHFuXQqD-bjCerEkBJTupsUh1jcxqF6Sa67b-9d4Cy0OHas8Ub3uCXisc1ZrSlwuY0Z9603kWOX6giH-YvvI/s320/fairy.jpg" width="252" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Το</span>ύτο
το έρμο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">blog </span>(όπως κι εσείς
που το παρακολουθείτε βεβαίως – βεβαίως) έχει ακούσει τα μύρια όσα… κλάψα… μίρλα…
όλα τα ωραία… Το δημιούργησα όταν είχα πιάσει πάτο… και χάρη σ’αυτό το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">blog </span>και σε όλους εσάς που με
ανεχτήκατε (εντάξει βοήθησε και ολίγον και η ομοιοπαθητική), ανέκαμψα… κι έγινα
πάλι άνθρωπος και ουχί χιονάνθρωπος…</div>
<div class="MsoNormal">
… κι έτσι άρχισα πάλι να σεργιανάω στους δρόμους, να πηγαίνω
ταξίδια, να βγαίνω με φίλους και βασικά να μην κλαψουρίζω (λέμε τώρα… γιατί πρώτα
πεθαίνει ο άνθρωπος και μετά το χούι του…)</div>
<div class="MsoNormal">
… δεν έχω ιδέα πότε και πως θα μπαίνω στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">blog </span>αλλά θέλω να πάω ένα μεγάλο
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλες αυτές τις νεράιδες εκεί έξω (εντάξει και στους νεράιδους) που
με αγγίξατε με το μαγικό σας ραβδάκι…</div>
<div class="MsoNormal">
Κι ένα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">special
MERCI </span>(γιατί το ‘χουμε το γαλλικό μας…) στην πιο σούπερ – ντούπερ νεράιδα
που έχω γνωρίσει ποτέ…</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Ainafets
love you so much!!!</span></div>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-32404149435519925472016-07-13T11:31:00.002+03:002016-07-13T11:31:47.388+03:00Το δισυπόστατο της ύπαρξης!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJqqlAcvuWlrGewyZOIAgaZs3IXAPm2GvO0sSRGZaOwJuUGjhmK3voXb6XFFDzUaBx03tvdNiql34KwEgbapeuLDhcDCdzmsg7Uc9flIn-yCg8u0oMjZzrlncSH6am2rFrjWDUx4cx4lA/s1600/happy+monster.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJqqlAcvuWlrGewyZOIAgaZs3IXAPm2GvO0sSRGZaOwJuUGjhmK3voXb6XFFDzUaBx03tvdNiql34KwEgbapeuLDhcDCdzmsg7Uc9flIn-yCg8u0oMjZzrlncSH6am2rFrjWDUx4cx4lA/s320/happy+monster.jpg" width="320" /></a></div>
Το δισυπόστατο τέρας που κυριαρχεί στο κορμί μου... μάλλον και στην ψυχή μου...<br />
Το πρωί συνήθως είμαι για τα "μπάζα"... πόνοι, πιασίματα, ένας υφέρπων φόβος, μια ανησυχία...<br />
καθώς η μέρα περνά το ένα τέρας φεύγει για να έρθει το άλλο...<br />
Το άλλο μάλλον δεν είναι τέρας... είναι ένα χαρούμενο γαλήνιο πρόσωπο που με κάνει να αισθάνομαι ένας αληθινός άνθρωπος...<br />
Με κουράζουν τα πρωινά μου... ενίοτε με φοβίζουν κιόλας... είναι όνειρο ζωής να σηκώνομαι το πρωί μέσα στη τρελή χαρά... καλά, ας μην είμαι πλεονέκτρια... είναι όνειρο ζωής να σηκώνομαι φυσιολογικά... βήματα έχουν γίνει πολλά... και άλματα έχουν γίνει... απομένει να γίνει κι ένα ακόμα άλμα ουσίας... εντάξει το καλοκαίρι και μάλιστα τον Ιούλιο, τα άλματα είναι πιο ζόρικα για μένα.... όμως η ελπίδα ποτέ δεν χάνεται...<br />
Το δισυπόστατο μου τέρας λοιπόν είναι τούτο...<br />
Πρωινή καταθλιπτική πονεμένη Σοφία (για τα μπάζα Σοφία...)<br />
Απογευματινή σούπερ ντούπερ Σοφία...<br />
Δυο κεφάλια σε μια καρδιά...<br />
Φιλάκια στα μουτράκια!!!<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-30879400460181079702016-06-28T10:49:00.001+03:002016-06-28T10:49:23.643+03:00Καλοκαιράκι έχει η καρδιά μου!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/lbLQHYPxinw/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/lbLQHYPxinw?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
Κάποτε, το καλοκαίρι ήταν η αγαπημένη μου εποχή... Τότε που καλοκαίρι σήμαινε απίστευτη ξεκούραση, ξεγνοιασιά, διακοπές και μόνο διακοπές... Τώρα το καλοκαίρι έχει μεταμορφωθεί σε έναν εφιάλτη ζέστης και πίεσης... όχι τώρα, τα τελευταία δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια...<br />
Παρ'όλα αυτά, επειδή τα πάντα είναι θέμα οπτικής γωνίας, σας χαρίζω ένα 'σούπερ - ντούπερ' τραγουδάκι με όλη μου την αγάπη!!!<br />
Πάμε παιδιά!!!<br />
"Καλοκαιράκι έχει η καρδιά μου..."<br />
Τι;;; Δεν σας ακούω... Έλα λίγο πιο δυνατά!!!<br />
"ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ ΕΧΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ!!!"</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-67690205427411186322016-06-22T12:33:00.001+03:002016-06-22T12:33:25.913+03:00Χρυσό κλουβί<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtmwqkSm5msiTqfXEIccMrdD_Ktah2bMh9OTobiNFgBr4g6KxLj9032Lt3wRauOvLadWriEbNoNf5LKc__tKlWX8rJr5l2lSzC1hJsPj5b-4SRCZVs9Px8B1iH2kk0HvgzKvtd1-gvOE8/s1600/oiseau.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtmwqkSm5msiTqfXEIccMrdD_Ktah2bMh9OTobiNFgBr4g6KxLj9032Lt3wRauOvLadWriEbNoNf5LKc__tKlWX8rJr5l2lSzC1hJsPj5b-4SRCZVs9Px8B1iH2kk0HvgzKvtd1-gvOE8/s320/oiseau.jpg" width="272" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<div class="MsoNormal">
Υπάρχουν κάποιες στιγμές που ανακαλύπτεις πως ότι κι αν
κάνεις, όσο κι αν προσπαθείς, όσο κι αν το σκας για λίγο από τον ασφυκτικό
κλοιό, πάντα τελικά θα γυρνάς πίσω… θα κλείνεσαι ξανά στο κλουβί… και κάθε
φοράς που θα γυρνάς, το σφίξιμο θα είναι ακόμα χειρότερο γιατί όταν έχεις
γνωρίσει την ελευθερία, το κλουβί γίνεται ακόμα πιο ασφυκτικό… το κλουβί
παραμένει κλουβί είτε είναι χάλκινο, είτε είναι σιδερένιο είτε είναι χρυσό…</div>
<div class="MsoNormal">
Στάθηκα στα πόδια μου τον τελευταίο καιρό και ήμουν πολύ
χαρούμενη που βρήκα ξανά τον εαυτό μου… αποφάσισα να μην αφεθώ στην αρνητική
ενέργεια των γύρω μου… με κόπο είναι αλήθεια, το κατάφερα αρκετές φορές… Κι
έρχεται η μεγάλη στιγμή… Είναι η στιγμή που για τρεις ολόκληρους μήνες θα είμαι
εγώ στο προσκήνιο… τα ‘φώτα της δημοσιότητας’ που λέει ο λόγος θα πέσουν πάνω
μου… το ναρκισσιστικό κομμάτι του εαυτού μου πανηγυρίζει… το παραμελημένο παιδί
του τότε ετοιμάζεται να ζήσει αυτό που πάντα επιθυμούσε… για λίγο καιρό να
γίνει αυτό το κέντρο του κόσμου… να γίνει ο ήλιος των γονιών του… για τρεις
μήνες τα πάντα να περιτριγυρίζουν γύρω του… κι επειδή φοβάται και το
αυτομαστίγωμα είναι έτοιμο συνειδητά (γιατί το υποσυνείδητο όλο και παίζει τα
δικά του) να χαρεί επιτέλους αυτούς τους τρεις μήνες δημοσιότητας που διακαώς
ποθεί…</div>
<div class="MsoNormal">
Και ξεκινάει το πάρτι… Στην αρχή καλά… Καμιά δεκαριά μέρες
χαίρεται… τολμάει και να πηδήξει από τη χαρά του… τολμάει να δείξει πως είναι
χαρούμενο κι ευτυχισμένο…</div>
<div class="MsoNormal">
Κι εκεί στην πρώτη στροφή, όχι που θα το άφηναν οι γύρω του
να χαρεί το ναρκισσισμό του… ο φόβος τους πως μπορεί να το σκάσει από το
κλουβί, σκάει μύτη απ’όλα τα μέτωπα… μία – μία οι μάσκες πέφτουν…</div>
<div class="MsoNormal">
Η συνεχιζόμενη γκρίνια του ενός και ο άτυπος πόλεμος…
(κάνεις πως δεν βλέπεις και δεν ακούς)</div>
<div class="MsoNormal">
Το κρεβάτωμα του άλλου με κατάθλιψη που ευελπιστώ να μη
γίνει χρονία (και ζητά τώρα τα φώτα της οικογενειακής δημοσιότητας να πέσουν
σ’εκείνον)</div>
<div class="MsoNormal">
Η ελεγκτικότητα της άλλης (πού ήσουν, τι έκανες, γιατί
άργησες, με ποιον ήσουν…)</div>
<div class="MsoNormal">
Η φυγή του άλλου (εγώ φεύγω, κρατήστε και τον σκύλο μου και
θα γυρίσω όταν ξεκουραστώ…)</div>
<div class="MsoNormal">
Η έκρηξη του ετέρου που βάζει φωτιά και μπούρμπερη εν μια
νυκτί σε μια οικογένεια και τα απόνερα μένουμε να τα πληρώνουμε εμείς…</div>
<div class="MsoNormal">
Η δουλειά που αρχίζει και μπάζει νερά…</div>
<div class="MsoNormal">
Η εφορία και το ΙΚΑ που ήρθαν να βάλουν το κερασάκι στην
τούρτα</div>
<div class="MsoNormal">
Και ταραρατάμ! Το διήμερο που πήγα για ξεκούραση και βρήκα
το σπίτι ‘ανάστα ο Κύριος’ και το πέρασα με μαστόρια να ξεφυσώ μέσα στον
καύσωνα…</div>
<div class="MsoNormal">
Τα φώτα της δημοσιότητας λοιπόν αν κι έπεσαν επάνω μου, δεν
τα χάρηκα… έφτυσα αίμα και γκρίνιαξα γιατί τελικά είμαι μάλλον κατσαρίδα του
σκοτός και ουχί πυγολαμπίδα…</div>
<div class="MsoNormal">
Τέλειωσε η ναρκισσιστική<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>μου περιπέτεια… γυρνώ σαν καλό παιδάκι στο χρυσό μου το κλουβί, μόνο που
δεν έχω καμιά διάθεση πλέον να κελαηδήσω…</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ξέρω πως δεν πρέπει να πέσω στο καζάνι της αυτολύπησης… Ξέρω
πως είναι λάθος αυτό που κάνω… είναι σαν να κραυγάζω οεο!!! Κοιτάξτε με,
ασχοληθείτε λίγο μαζί μου!… Όμως αυτός είναι ο λάθος τρόπος… το ξέρω… είναι
ένας τρόπος παιδικός… είναι ένας τρόπος που δεν αξίζει σε έναν ενήλικα… είναι
ένας τρόπος μόνο για συναισθηματικά ανώριμα άτομα… Εντάξει… απλώς για να μην τα
πω στους δικούς μου, τα λέω εγώ… γιατί πρέπει να τα βγάλω από μέσα μου αν δεν
θέλω να λαλήσω τελείως…. Γιατί κι εγώ πρέπει κάπου να γκρινιάξω για να μην
σκάσω…</div>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-71276862479035863592016-06-16T11:50:00.002+03:002016-06-16T11:50:42.196+03:00Νάμαι κι εγώ!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-vU9fpTnbUcTEzuUxDlUc7pZSXtDElce4QE2Mro1JwKkJcExV6facJgaVN308p1c6XOVm0fyyI3LNDrB0SKcHmRq7ubk9WM8226jsWvJSOihh3gP0AM0V9nA6Z_-IQzl55xczqFvMqmQ/s1600/internal+peace.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-vU9fpTnbUcTEzuUxDlUc7pZSXtDElce4QE2Mro1JwKkJcExV6facJgaVN308p1c6XOVm0fyyI3LNDrB0SKcHmRq7ubk9WM8226jsWvJSOihh3gP0AM0V9nA6Z_-IQzl55xczqFvMqmQ/s320/internal+peace.jpg" width="315" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
Με χάσατε… και φυσικά σας έχασα…</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν ξέρω αν σας έλειψα… αν με θυμάστε ή όχι… </div>
<div class="MsoNormal">
Δεν ξέρω αν το καταλάβατε ή όχι αλλά ήμουν καλά… αυτός είναι
ο εγωισμός του ανθρώπου… όταν ξεφύγει από τη μίζερη κατάσταση, τα ξεχνάει όλα…
και προχωράει μπροστά…. Και είναι καλό να προχωράς μπροστά αλλά ακόμα καλύτερο
είναι να μην ξεχνάς… να μην ξεχνάς αυτούς που στάθηκαν δίπλα σου… τις στιγμές
του σωματικού και του ψυχικού πόνου… να μην ξεχνάς αυτούς που είχαν πάντα ένα
πρόθυμο αυτί για να ακούνε τη μίρλα σου… αυτούς που σου χτύπησαν απαλά την
πλάτη όταν δεν είχες από πού να πιαστείς…</div>
<div class="MsoNormal">
Ίσως πάλι να μην είναι πως σας ξέχασα… ίσως απλά να φοβόμουν
πως κινδύνευα να ξαναγυρίσω πίσω… να ξαναπέσω στα σκατά… τώρα που επιτέλους δεν
φοβόμουν να βγω από την ψεύτικη ασφάλεια του σπιτιού μου… τώρα που ξεκίνησα
ξανά να ταξιδεύω όχι μόνο ελέγχοντας το φόβο μου αλλά και απολαμβάνοντας το
(μέχρι Βερολίνο έφτασε η χάρη μου… εγώ που ούτε στο σούπερ μάρκετ που είναι
ακριβώς κάτω από το σπίτι μου δεν τολμούσα να βγω…)</div>
<div class="MsoNormal">
Πολλές φορές υπήρξαν στιγμές που ήθελα να μπω να πω ένα
«γεια», μα γρήγορα με έπαιρνε η μπάλα… σαν φυλακισμένη που με είχαν αμολήσει
έξω… να βγω, να δω κόσμο, να μιλήσω, να κάνω κι αυτό κι εκείνο και τ’άλλο…</div>
<div class="MsoNormal">
Και μαντέψτε! Έκανα το ίδιο λάθος που κάνω πάντα…
Υπερεκτίμησα τον εαυτό μου! Πίστεψα για μια ακόμη φορά πως είμαι μικρή θεά… πως
μπορώ να τα κάνω όλα… όλα μα όλα… «Μα πώς τα καταφέρνεις όλα;» να με ρωτάνε
ξανά γνωστοί και φίλοι… Κι εγώ να φουσκώνω σαν μαδημένη γαλοπούλα από
ψωροπερηφάνεια, λες και είμαι κάτι καλύτερο από τους άλλους… Φτου μου δεν
ντρέπομαι λιγάκι!</div>
<div class="MsoNormal">
Και φυσικά, ο Θεός μου έριξε τη σφαλιάρα μου για να έρθω στα
‘ίσα μου’… Για να θυμηθώ ξανά πως είμαι άνθρωπος… άνθρωπος (άλλοτε με μικρά
γράμματα) και άλλοτε ΑΝΘΡΩΠΟΣ (με κεφαλαία)…</div>
<div class="MsoNormal">
Κι έχει μια βδομάδα που βυθίζομαι… πέφτω… πέφτω… πέφτω… δεν
έχω διάθεση… οι κρίσεις πανικού επανήλθαν δριμύτερες κι οι φοβίες καραδοκούν…
Κι εγώ έχω θυμώσει γιατί αυτό το αποτέλεσμα είναι δικό μου μόνο
αποτέλεσμα…(εντάξει υπήρξε και μία μικρή – μεγάλη βοήθεια από τους γύρω…)</div>
<div class="MsoNormal">
Αυτά λοιπόν…</div>
<div class="MsoNormal">
Και νάμαι ξανά εδώ να ψάχνω για μια ακόμη φορά την εσωτερική
μου ηρεμία…</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-55646308585804484242015-03-13T10:10:00.001+02:002015-03-13T10:10:25.464+02:00Άδολη μητρική αγάπη;;;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZkxD4ulVMyjde_irOZVv2xGe1g3xvxENY6_313X8ZObi_Aoe8Sc359ancS8g6DWuVN4uiHMIcRh6dVBMw9NzaoHaxmRVufRWdrhq08zZjFy0QGTDcgA7-jhDOxbLrg_lGsUzIcV9tU4w/s1600/kanati.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZkxD4ulVMyjde_irOZVv2xGe1g3xvxENY6_313X8ZObi_Aoe8Sc359ancS8g6DWuVN4uiHMIcRh6dVBMw9NzaoHaxmRVufRWdrhq08zZjFy0QGTDcgA7-jhDOxbLrg_lGsUzIcV9tU4w/s1600/kanati.jpg" height="213" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Άδολη μητρική αγάπη;;; Υπάρχει τελικά; Πόσες γενιές ανθρώπων
έχει γαλουχηθεί κι έχουν μεγαλώσει μέσα σ’αυτό το ψέμα; Και γιατί αυτό το ψέμα
μας στοιχειώνει μια ζωή γαμώτο;;;</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν ξέρω ρε γαμώτο… αυτή η σχέση μάνας – κόρης είναι τόσο
περίπλοκη… τόσο απίστευτα περίπλοκη και καταπιεστική (για μένα μιλάω – δεν ξέρω
αν ισχύει σε εσάς)… Κατά καιρούς τα έχω ξαναπεί εδώ μέσα αλλά πρέπει να βγάλω
από μέσα μου το χθεσινό επεισόδιο γιατί στην κυριολεξία θα σκάσω…</div>
<div class="MsoNormal">
Το ‘χω ξαναπεί η μάνα μου έχει μια κασέτα χρόνων που παίζει
μονίμως… «που δεν έχω πάει πουθενά στη ζωή μου, που δεν έχω ταξιδέψει, που δεν
… δεν… κι όλα αυτά όχι γιατί εγώ δεν ήθελα αλλά μια είχα τον πατέρα μου να
φροντίζω, μετά τη μάνα μου, μετά τα παιδιά μου, μετά τον εγγονό μου, μετά…»
Παίζει πολύ ωραία το ρόλο του θύματος που η ίδια ήταν πάντα τόσο καλή και
κανείς άλλος δεν έφταιγε για τη ζωή της…</div>
<div class="MsoNormal">
Κι ερχόμαστε στο σήμερα… Ο αδελφός μου εδώ και μερικούς
μήνες λόγω οικονομικής κρίσης υποχρεώθηκε να μετακομίσει στην Κέρκυρα γιατί
εκεί βρήκε δουλειά… η οικογένειά του προς το παρόν δεν ακολούθησε γιατί φέτος
δίνει πανελλαδικές ο γιος και αποφάσισαν τελευταία τάξη να μην κάνουν κι άλλες
δραματικές αλλαγές στην οικογένεια… Όλα ωραία μέχρι εδώ…</div>
<div class="MsoNormal">
Όλα αυτά τα χρόνια, γιορτάζαμε το Πάσχα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">all together </span>στο εξοχικό… Φέτος λοιπόν,
θεωρήσαμε αυτονόητο η οικογένεια του αδελφού μου και η δική μου να περάσουμε
όλοι μαζί το Πάσχα στην Κέρκυρα δεδομένου ότι ο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">brother </span>θα δουλεύει και το Μεγάλο
Σάββατο… Τι πιο ωραίο Πάσχα από Κέρκυρα!!! Επιτάφιοι, μπάντες, κανάτια,
ατμόσφαιρα… Ποιος δεν θα το ζήλευε…</div>
<div class="MsoNormal">
Κι εχθές… που καθόμαστε στο μεσημεριανό τραπέζι, μου το
σκάει η κυρία το παραμύθι…</div>
<div class="MsoNormal">
«Να πάτε εσείς στην Κέρκυρα. Εμείς δεν θα ‘ρθουμε»… με ύφος
δέκα καρδιναλίων φυσικά.</div>
<div class="MsoNormal">
«Γιατί;»</div>
<div class="MsoNormal">
«Γιατί θα μείνουμε εδώ…»</div>
<div class="MsoNormal">
«Καλά προτιμάτε να μείνετε εδώ μόνοι, χωρίς να γιορτάσετε με
τα παιδιά και τα εγγόνια σας;;; Γιατί;»</div>
<div class="MsoNormal">
Σημειωτέον δεν συντρέχει λόγος υγείας για να μην έρθουν.</div>
<div class="MsoNormal">
«Γιατί έτσι… γιατί γιουβέτσι… γιατί θα είμαστε πολλά άτομα
(έλεος! Πάντα τόσοι ήμασταν…) γιατί δεν θέλω να κάνω βόλτες (μα ποιος είπε πως
η Κέρκυρα δεν έχει εκκλησίες;;;)…» κι ένα σωρό μαλακίες…</div>
<div class="MsoNormal">
Το δια ταύτα είναι πως όλα αυτά τα έλεγε για να αρχίσω να
παρακαλάω (ω! ελάτε! Ελάτε!) ή ακόμα το χειρότερο να πάμε εμείς και μετά να
αρχίσει σε φίλες και γνωστές (πώς να περάσουμε;;; Μόνοι μας ήμασταν… Οι δυο
μας… τα δυο γερόντια). Ναι είναι ψυχολογική βία για να «περάσει» το δικό της να
μας αναγκάσει να πάμε ξανά στο χωριό…</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν άντεξα άλλο… Μίλησα… της είπα πως εμείς θα πάμε… πως δεν
είναι σωστό αυτό που κάνει στον αδελφό μου (γιατί ο ίδιος τους περιμένει πως
και πως)… πως οι δικαιολογίες της είναι σαθρές και διάφορα τέτοια… Τα είπα… όχι
φωνάζοντας αλλά τα είπα…</div>
<div class="MsoNormal">
Και φυσικά μετά άρχισε το πάρτυ ενοχών!!! Και καλά τα
σφιξίματα και όλα τα γνωστά… <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Don’t
worry… </span>Το απίστευτο είναι πως έβγαλα και μια ξεγυρισμένη στοματίτιδα,
εκδικούμενη τον εαυτό μου γιατί αντιμίλησα στη μάνα μου…</div>
<div class="MsoNormal">
Το ξέρω πως έχω δίκιο απ’όλες τις πλευρές… το ξέρω πως δεν
πρέπει να στεναχωριέμαι… το ξέρω πως αντέδρασα σωστά… αν θέλει να μην έρθει ας
μην έρθει… Δεν μπορώ όμως αυτό το έμμεσο ‘κατηγορώ’ που θα υπάρξει πριν και
μετά πως δεν είμαι καλή κόρη γιατί τους άφησα μόνους κι έρημους κι εγώ πήγα να
περάσω καλά… φοβάμαι τις γαμημένες νευρωτικές βλακείες του εαυτού μου…</div>
<div class="MsoNormal">
Άει να δούμε!!! Θα καταφέρω να κάνω μια πραγματική νίκη κι
όχι μια «πύρρειο νίκη»;;;</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-12810169989273444842015-03-11T10:59:00.000+02:002015-03-11T10:59:26.048+02:00Μαλλιά κουβάρια!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuY9VlOkdkSf_Ts3laDVb6tdKIPHWPU7Ue_cUG9QTf31BlHvR2zaUuhMAOvy8knLi3Ma88ybOCXARhuM0VhNF-qa61PDPBvvHpnsCG-lYju5R_4gNMd1JooV3Zhd5raLCgEYlqp_r_1Eg/s1600/knitting.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuY9VlOkdkSf_Ts3laDVb6tdKIPHWPU7Ue_cUG9QTf31BlHvR2zaUuhMAOvy8knLi3Ma88ybOCXARhuM0VhNF-qa61PDPBvvHpnsCG-lYju5R_4gNMd1JooV3Zhd5raLCgEYlqp_r_1Eg/s1600/knitting.jpg" height="206" width="320" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ντιν νταν ντον!!!</div>
<div class="MsoNormal">
Θέλω να γράψω κάτι βαθύ, κάτι φιλοσοφικό… το μυαλό μου όμως
είναι τελείως σαν «πουρές» αυτή την στιγμή κι έτσι γράφω κι εγώ δεν ξέρω τι…</div>
<div class="MsoNormal">
Ας πούμε λοιπόν, πως ακολουθώ την ‘αυτόματη γραφή’, την
γραφή που τόσο ύμνησαν κάποτε ο Μπρετόν και οι σουρεαλιστές και γράφω ό,τι μου
κατέβει στο μυαλό, δίχως σχέδιο και δίχως ειρμό, αφήνοντας το υποσυνείδητο να
βγάλει όλα τ’άπλυτα στη φορά…</div>
<div class="MsoNormal">
Μα μάλλον σήμερα δεν έχει και πολλά άπλυτα, μπορεί να έκανε
εχθές μπουγάδα γιατί υπάρχει ένα απόλυτο κενό… μία απόλυτη άρνηση να κάνω το
οτιδήποτε… κάθομαι στη δουλειά και χαζεύω την οθόνη… έχω κι ένα ελαφρό σφίξιμο
στο στέρνο κι έναν πόνον στην ωμοπλάτη αλλά αυτά δεν με ενοχλούν… με ενοχλεί το
γεγονός ότι χασμουριέμαι συνέχεια, κοινώς ότι νυστάζω, κοινώς ότι ο εγκέφαλος
μου δεν έχει το απαραίτητο οξυγόνο τούτη την στιγμή…</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και μια ερώτηση κρίσεως… Σας έχει τύχει ποτέ να ξεκινήσετε
κάτι από απόλαυση, πραγματική ευχαρίστηση για χαλάρωση και στη συνέχεια να
μετατραπεί σε ψυχαναγκασμό και ‘προσωπική φυλακή’;;;</div>
<div class="MsoNormal">
Παραδειγματάκι για να δείτε τι εννοώ:</div>
<div class="MsoNormal">
Ας πούμε είστε πολύ πιεσμένοι στη δουλειά, στο σπίτι ή δεν
ξέρω κι εγώ που αλλού… Ξεκινάτε το πλέξιμο για χαλάρωση… και σας αρέσει πολύ…
και χαλαρώνετε ειλικρινά πολύ… πιάνετε τις βελόνες και όλα τα προβλήματα του
κόσμου εξαφανίζονται… ζείτε στον δικό σας λατρεμένο κόσμο… κι έτσι φτιάχνετε τα
πρώτα σας σκουφάκια, πουλοβεράκια, φορεματάκια και τα πάντα σε «-άκια». Επειδή
κανείς δεν σας το ’χε ότι μπορείτε να γίνετε τόσο δημιουργική, παθαίνουν την
‘πλάκα’ τους… Και ξεκινάνε… «Έλα ρε! Τι υπέροχο πουλόβερ! Πού το σκέφτηκες!» κι
εσύ αρχίζεις και φουσκώνεις σαν γαλοπούλα… κι ύστερα έρχεται και το μεγαλύτερο
μαγαζί πλεκτών και σου λέει «<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Baby,
</span>λατρεύω τα σχέδια σου… Θέλω να συνεργαστούμε… φέρνε μου πλεκτά να τα
πουλάω με τ’όνομα σου… θα σε κάνω το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">best </span>πλεκτό <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">in
town… </span>και φουσκώνεις ακόμα περισσότερο… λες «τι ωραία! Θα κάνω αυτό που
μ’αρέσει και θα βγάζω και φράγκα…» και ξεκινάς… και δώστου τα πουλόβερ… και δώστου
τα σκουφιά… και δώστου τα καινούρια σχέδια γιατί η αγορά είναι αδηφάγα και βαριέται
γρήγορα…</div>
<div class="MsoNormal">
Και ξυπνάς μια μέρα και βλέπεις τις βελόνες του πλεξίματος
και θέλεις να τις αρπάξεις και να τις σπάσεις και να μην τις ξαναδείς ποτέ
μπροστά σου…</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αλήθεια, σας έχει συμβεί;;;</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Υ.Γ. Δεν έχω ιδέα από πλέξιμο!!!</div>
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-32420549935759390552015-03-02T10:25:00.001+02:002015-03-02T10:25:34.467+02:00Κι όμως μπήκε άνοιξη!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSj0E3lF0ndmk-Tug-tjiC7bxWNjdUfwfyJntpOe_tz9DQLo9b3KX8fQ3fx0dLNiU7O0gQVHErCrL5GEF81lE6STedcGHwRgMBGZJPM6fYgxDok_SmNHCRhChf-fVF2nTFa8XsrGPC2hc/s1600/printemps.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSj0E3lF0ndmk-Tug-tjiC7bxWNjdUfwfyJntpOe_tz9DQLo9b3KX8fQ3fx0dLNiU7O0gQVHErCrL5GEF81lE6STedcGHwRgMBGZJPM6fYgxDok_SmNHCRhChf-fVF2nTFa8XsrGPC2hc/s1600/printemps.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
Ας καλωσορίσουμε την άνοιξη όλοι μαζί!!!</div>
<div style="text-align: center;">
Πρώτα στην ψυχή μας κι ύστερα σ'όλη την πλάση!</div>
<div style="text-align: center;">
Θε Μου, Σ'ευχαριστώ για όλη τούτη την ομορφιά!!!</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-75933638695032993712015-02-27T09:54:00.001+02:002015-02-27T09:54:31.129+02:00ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_w0hHAnOVll29UD4hBCxpsz6qE9pP9mf741JflJWWimEVOS2XFqVamxe-3oYcwtdx1uTj75L3Y1aX-9akd_HpnA0w64xx9QN43vRZrchPPJs2Jzf-hVFKRmG0DRbrJooE9HHiF5hncD8/s1600/merci.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_w0hHAnOVll29UD4hBCxpsz6qE9pP9mf741JflJWWimEVOS2XFqVamxe-3oYcwtdx1uTj75L3Y1aX-9akd_HpnA0w64xx9QN43vRZrchPPJs2Jzf-hVFKRmG0DRbrJooE9HHiF5hncD8/s1600/merci.jpg" height="278" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhksDz-wC8P_uphSY3MRntswNhJdzk8D1zZ147TUDvvO4teeAHlqPaWBA_w5rAzxyWMOe0uGhFppujjMFgtUWL_UYwg9kK9amQ_k2RLD01QyoxqNd6DGkW0tc9lns6hCNMDXn0TIBlsgE/s1600/merci.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="color: black;">Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μέσα από την καρδιά μου,</span></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: black;">σε όλους όσους ήταν δίπλα μου στην έξοδο από το τούνελ.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: black;">ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛY GUYS!!! </span></div>
<br />
<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-8093717699606143182015-02-15T12:35:00.001+02:002015-02-15T12:35:21.764+02:00ΟΧΙ!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDt0hkW8aO2OFd4rw5M5KvirSj3BR20My7zbCfvpzCZQraPvHrRlE64fs9sAp3b-ntNPMgbO4rn-_wT4imhmVdCCM_Vruu2IUxAQucmsN-gx0yCpO8x56DnFRSxznwqVBQb_BAgbe-EcI/s1600/remords.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDt0hkW8aO2OFd4rw5M5KvirSj3BR20My7zbCfvpzCZQraPvHrRlE64fs9sAp3b-ntNPMgbO4rn-_wT4imhmVdCCM_Vruu2IUxAQucmsN-gx0yCpO8x56DnFRSxznwqVBQb_BAgbe-EcI/s1600/remords.png" height="320" width="274" /></a></div>
<br />
Αισθάνομαι πολύ υπερήφανη που είχα ΟΧΙ και το κράτησα... που δεν έτρεξα μετά από λίγο, να κάνω αυτό που θέλουν παρά τις ενοχές που προσπάθησαν να μου δημιουργήσουν... ναι, είμαι πολύ υπερήφανη γι'αυτό...<br />
Βέβαια, δεν είμαι καθόλου υπερήφανη που δεν γλίτωσα μία από τις πιο βαρβάτες κρίσεις πανικού μου... έντονος πόνος στο στήθος, δυσφορία απίστευτη, κεφάλι μουδιασμένο - σφιγμένο, πίεση σίγουρα στο πεντακόσια... κι ο φόβος φυσικά να παραμονεύει...<br />
Είμαι όμως και πάλι πολύ υπερήφανη... που δεν άφησα το φόβο να με τυλίξει και να με πάρει μαζί του... ούτε κλάφτηκα πολύ... μόνο εκείνο το "γιατί πάλι Θε Μου?" βγήκε από το στόμα μου, όμως γρήγορα το πήρα πάλι πίσω γιατί Εκείνος ξέρει...<br />
...κι έτσι πήγα στο πάρτυ την κόρη μου χωρίς νομίζω να καταλάβει το μαρτύριο που περνούσα... και το καλύτερο απ'όλα... επέστρεψα μόνη με το λεωφορείο (δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια έχω να το κάνω αυτό μόνη μου!!!)<br />
Δεν είμαι όμως καθόλου περήφανη που τα "έπαιξα" τόσο άσχημα σήμερα...<br />
...σημαίνει πως παρά τις νίκες, υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα μπροστά...<br />
οι ενοχές δεν ξεριζώνονται εύκολα... έχουν βαθιές και γερές ρίζες...<br />
Θέλει γερή προπόνηση το ΟΧΙ... να μάθω να το λέω χωρίς ενοχές και χωρίς απίστευτα αυτομαστιγώματα... αρχίζω να προπονούμαι και γι'αυτό...<br />
Θα προσπαθήσω κάθε μέρα να έχω ένα ΟΧΙ... πού θα πάει;;; Κάποτε θα το συνηθίσω...</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-91175252518030907762015-02-13T10:54:00.004+02:002015-02-13T10:54:54.077+02:00Εξομολογήσεις μιας αλανιάρας ψυχής...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1neeOd3f7duJGBxxvpps-E3MYgAIPecCfCfFTc0iPTSRBwAZ2nhWBtoXpY-vHT02NsC5HIB1rjZ7mB0_PNPGCnx6jV0gGcrJAutuH556d2_HyVJrkMsJIslWrvlynXufxCOQHAkdF6ts/s1600/freedom.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1neeOd3f7duJGBxxvpps-E3MYgAIPecCfCfFTc0iPTSRBwAZ2nhWBtoXpY-vHT02NsC5HIB1rjZ7mB0_PNPGCnx6jV0gGcrJAutuH556d2_HyVJrkMsJIslWrvlynXufxCOQHAkdF6ts/s1600/freedom.jpg" height="307" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:DoNotOptimizeForBrowser/>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μου λες φιλαράκι να ξεφύγω από τις νευρωτικές βλακείες… και
ναι, φιλαράκι το παλεύω… μα έτσι μα αλλιώς… το παλεύω… προσπαθώ να ‘σκοτώσω’ το
κακομαθημένο παιδί και να γεννήσω τον υγιή ενήλικα… προσπαθώ να σταματήσω το
μιζέριασμα και να ξεκινήσω μια νορμάλ συμπεριφορά…</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν είναι πως τα καταφέρνω πάντα… δεν είναι πως τα
καταφέρνω… τις περισσότερες φορές χάνω… όμως σίγουρα, έχω μάθει πλέον να
παρατηρώ… να παρατηρώ καλά… και να αναγνωρίζω… όσο μπορώ να αναγνωρίζω με τα
μυωπικά μάτια της ψυχής μου…</div>
<div class="MsoNormal">
Και δυστυχώς για μια ακόμη φορά, ανακαλύπτω με πόνο καρδιάς
πόσο νευρωτική είναι και η μητέρα μου απέναντι στη δική μου χαρά και απόλαυση…
εδώ και πάρα πολλά χρόνια, τελικά, δεν μπορεί να το αποδεχθεί πως εγώ, να εγώ,
μπορεί να είμαι ευτυχισμένη… ή τουλάχιστον αν δεν είμαι ευτυχισμένη, να
διεκδικώ το μερίδιο μου στην ευτυχία… τόσον καιρό έκρυβε η ίδια την ανημπόρια
της ευτυχίας της κάτω από το πέπλο των υποχρεώσεων της απέναντι στα παιδιά
(ναι, εμείς ήμασταν τα παιδιά), στη γιαγιά, στα εγγόνια… Εδώ και χρόνια που μας
τελείωσε αυτό το τραγουδάκι, ξεκινάμε άλλα ύπουλα μέτρα για να ‘τιμωρήσουμε’
την κόρη που τολμά να ζει… τα μούτρα… εκείνα τα ατέλειωτα μούτρα… τα μουγκρητά…
τις απίστευτες σιωπές… και φυσικά την κατασκευή ενός ολόκληρου κάστρου ενοχών…
και για χρόνια, πέτυχε… πέτυχε και πολύ μάλιστα… Πώς είναι δυνατόν, να χαρείς
ταξίδι στο εξωτερικό κυρά μου, χωρίς να σου βγάλω πριν ή μετά το λάδι… έτσι ή
αλλιώς, δεν πρόκειται να το ευχαριστηθείς… εγώ θα σου το βγάλω ξινό… ξανά και
ξανά και ξανά… κι αφού έφαγα τόσο ξινό που η χολή μου γέμισε πίκρα και ξίδι,
ξεκίνησαν με πακετάκι όλα τα διάφορα οι πανικοί και η αγοραφοβία… ιδίως εκείνη
η άτιμη η αγοραφοβία, ξεκίνησε γιατί εγώ δεν έπρεπε να είμαι έξω και να
διασκεδάζω από την στιγμή που η μάνα δεν μπορούσε να βγει έξω και να διασκεδάσει…
αφού κάπου, κάποτε, ίσως και πάντα, εκείνη κι ο πατέρας το είχανε χάσει…</div>
<div class="MsoNormal">
Κι όμως… μετά κόπων και βασάνων… μέσα από πύρινη λαίλαπα και
τις φωτιές της κόλασης, πάλεψα… πάλεψα το προσωπικό μου τέρας που το τάιζαν
αυτάρεσκα και πολλοί άλλοι… που με τον τρόπο τους με αγαπούσαν αλλά μάλλον με
στραγγάλιζαν… και φυσικά που τους άφηνα να με στραγγαλίζουν αγόγγυστα, δεχόμενη
να πληρώσω για ένα ‘λάθος’ που κάποτε έκανα στα πολύ νιάτα μου… να ερωτευτώ
χωρίς να τους ρωτήσω… και να το απολαύσω… βέβαια το τίμημα ήταν βαρύ κι έπρεπε
να πληρωθεί… και το πλήρωσα… με το παραπάνω… και κάποια στιγμή, αισθάνθηκα πως
όλα τα δανεικά πληρώθηκαν και με το παραπάνω και πλέον μπορώ να κάνω το αυτονόητο
για τις γυναίκες της ηλικίας μου (εκεί στα σαρανταφεύγα…), να βγουν να διασκεδάσουν
με τον άντρα τους και τα παιδιά τους, χωρίς ενοχές, χωρίς γκρίνια και κυρίως
χωρίς αυτομαστίγωμα την επομένη…</div>
<div class="MsoNormal">
Μετά το σημερινό τηλέφωνο, χαμογελώ πικρά με τις ‘μαλακίες’
που δεν έχουν τέλος… αφού βγήκα, αφού δεν της έδωσα λογαριασμό, αφού δεν της κλάφτηκα
ότι είμαι χάλια και δεν μπορώ να πάω, αφού δεν βγήκε κι εκείνη να ‘τσικνίσει’…
αφού… αφού… αφού…</div>
<div class="MsoNormal">
Της βγήκε όλο το ψυχοσωματικό της, με εμετούς, με ‘είμαι χάλια’,
με… με… με…</div>
<div class="MsoNormal">
Γελάω γιατί είχα ξεχάσει πως θα το έκανε όλο αυτό το πράγμα…
γιατί είχα ξεχάσει πως θα επιχειρήσει πάλι να με χειραγωγήσει… είχα ξεχάσει…
και τώρα προσπαθεί να μου το θυμίσει… την αγαπάω… την αγαπάω πολύ… αλλά δεν θέλω
ν’αφήσω ξανά τον εαυτό μου να πέσει θύμα της ‘εξαρτημένης μου αγάπης’ για τη μάνα
μου… δεν θέλω πλέον να θυσιαστώ… δεν είμαι Ιφιγένεια… μια Σοφία είμαι που ψάχνω
το δρόμο μου…</div>
<div class="MsoNormal">
Λέξεις ανάκατες… υπαγορευμένες από το υποσυνείδητό μου…
εξομολογήσεις μιας ψυχής μετά από την οινοποσία και την κρεατοφαγία του βραδινού
της Τσικνοπέμπτης… εξομολογήσεις μιας Σοφίας που συνεχίζει να ανθίσταται…</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-73301365075048203682015-02-12T09:36:00.001+02:002015-02-12T09:36:24.780+02:00Σάμπα!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://ytimg.googleusercontent.com/vi/Bx1iclqbNyM/0.jpg" src="http://www.youtube.com/embed/Bx1iclqbNyM?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<br />
<br />
Καλημερούδια και καλή Τσικνοπέμπτη!!!<br />
Από το πρωί, μια λέξη μόνο μου έρχεται στο μυαλό...<br />
SAMBA! SAMBA! SAMBA!!!</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-8745407145720928832015-02-06T10:25:00.002+02:002015-02-06T10:25:39.533+02:00Τελετή ενηλικίωσης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFb2ESoetWImMR_gpXAPPw5lSRhh0FbZdqsp-HgL_UdDKfce1uKZUjGrbzSuGONSwka6eUqbxx7F4t2uoDOqoZRKsL_LEnj026clqbGrV1T4b0QPQbH6ipJ1EEcoBJwyxdwysXtu3FwhY/s1600/adult.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFb2ESoetWImMR_gpXAPPw5lSRhh0FbZdqsp-HgL_UdDKfce1uKZUjGrbzSuGONSwka6eUqbxx7F4t2uoDOqoZRKsL_LEnj026clqbGrV1T4b0QPQbH6ipJ1EEcoBJwyxdwysXtu3FwhY/s1600/adult.jpg" height="206" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Στις πρωτόγονες κοινωνίες (και όχι μόνο), υπάρχει συνήθως η
τελετή ενηλικίωσης. Εκεί γύρω στα 12 -14, οι έφηβοι είναι υποχρεωμένοι να περάσουν
από μια σκληρή δοκιμασία… Εάν τα καταφέρουν (και οφείλουν να τα καταφέρουν) είναι
άξια μέλη της φυλής και έχουν εγκαταλείψει για πάντα τον κόσμο των παιδιών… από
εκείνη την στιγμή πλέον είναι ισότιμα μέλη (με τις αντίστοιχες υποχρεώσεις και
δικαιώματα των μεγάλων)… Πέρα από τη συμβολική σημασία της όλης τελετής, η
τελετή έχει και πραγματική τελικά αξία…</div>
<div class="MsoNormal">
Στο δυτικό τρόπο ζωής, όλες αυτές οι συμβολικές τελετές έχουν
παραγραφεί, με αποτέλεσμα τη μη πραγματική ενηλικίωση (το κλασικό πλέον ελληνικό
που σαραντάρηδες μένουν με τους γονείς τους και συμπεριφέρονται σαν δεκάχρονα)…
και όχι δεν φταίει πάντα η οικονομική κρίση… μιλάω για την όλη συμπεριφορά…</div>
<div class="MsoNormal">
Τέλος πάντων… επειδή από άλλου ήθελα να ξεκινήσω κι άλλου πάει
τελικά το πράγμα… για να μην ξεστρατίσω από τις αρχικές μου σκέψεις…</div>
<div class="MsoNormal">
Μέχρι πριν ένα χρόνο… δεν τολμούσα να ξεμυτίσω από το σπίτι
(τα έχουμε πει χιλιάδες φορές αυτά αλλά <i>‘επανάληψις
μήτηρ μαθήσεως’</i>)… Μέσα στα πλαίσια λοιπόν του να ξαναβρώ τον εαυτό μου και
βασικά να ‘μεγαλώσω’ (και με τη βοήθεια σαφώς της ομοιοπαθητικής στα πρώτα δειλά
μου βήματα) έκανα άλματα… Βγήκα, μπήκα και ξαναβγήκα και ξαναμπήκα…</div>
<div class="MsoNormal">
Όμως… υπάρχει βλέπεις πάντα ένα όμως… στο γαμημένο πίσω μέρος
του μυαλού μου, υπήρχε (και προφανώς υπάρχει πάντα) η πεποίθηση πως <i>‘ναι μπορώ πράγματα αλλά όχι μόνη μου… με τη
σιγουριά πάντα της παρουσίας ενός άλλου’</i>…) Μα μηδέν αυτοπεποίθηση τελικά;;;
Εγώ;;; Πού όλοι νομίζουν πώς πιάνω πουλιά στον αέρα, πως είμαι σούπερ ντούπερ
δυνατή, πώς δεν μασάω τίποτα;;; Κούνια που τους κούναγε… Άλλο το φαίνεσθαι άλλο
το είναι… Κι εγώ ξέρω καλά, τι κότα που είμαι…</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US">En</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">tout</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">cas</span><span lang="EN-US"> </span>(τέλος πάντων γαλλιστί…)</div>
<div class="MsoNormal">
Και ξαφνικά, έρχεται αυτή η πρώτη εβδομάδα του Φλεβάρη, που
χωρίς να το έχω προετοιμάσει… καλούμαι να ‘ενηλικιωθώ’… να κάνω απίστευτα πράγματα
για μένα… και μάλιστα μόνη μου… ΜΟΝΗ ΜΟΥ!!! (Το γράφω με κεφαλαία για να το
εμπεδώσω κατ’αρχήν εγώ η ίδια…)</div>
<div class="MsoNormal">
Έτσι την Τετάρτη έκανα ένα εξάωρο ταξίδι στην Αθήνα (αυτό όχι
μόνη μου με τον άντρα μου), στη συνέχεια πήγα με το μετρό (και δύο αλλαγές
παρακαλώ) στην εκδήλωση που έπρεπε να πάω και την επόμενη το πρωί, έπρεπε να
επιστρέψω αεροπορικώς πίσω… ΜΟΝΗ ΜΟΥ (όλα μόνη μου)… να πάρω το ταξί μόνη μου,
να κάνω τα <span lang="EN-US">check</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">in</span><span lang="EN-US"> </span>κι όλες αυτές τις μαλακίες (μόνη μου), να περιμένω στο αεροδρόμιο
(μόνη μου) και να ταξιδέψω αεροπορικώς (μόνη μου)… κι αφού επιστρέψω να πάρω
την κόρη μου που με περίμενε, να διαβάσουμε για το σημερινό της διαγώνισμα, να
κοιμηθούμε το βράδυ μόνες μας στο σπίτι (βλέπεις ο μπαμπάς μας λείπει), να
σηκωθώ μόνη μου το πρωί στις επτά και να την πάω σχολείο (και ξέρετε εσείς τα
πρωινά μου), στη συνέχεια να πάω στην τράπεζα (επαναλαμβάνω μόνη μου) να
ξεμπλοκάρω την κάρτα μου γιατί μου την χακέψανε και να έρθω φυσικά στη δουλειά
που πρωινιάτικο με περίμεναν κάποιοι δύσκολοι πελάτες… και φυσικά όλο αυτό θα
συνεχιστεί γιατί και σήμερα το βράδυ έχει ύπνον μοναχικόν και αύριο έχει πάρτι
γενεθλίων ο μεγάλος μου ο γιος (και αν και το καμάρι μου μένει μόνο του και θα
τα ετοιμάσει όλα αυτός με την κοπέλα του), ως γνήσια ελληνίδα μάνα θα φτιάξω το
κατιτίς μου για το μπουφέ τους…</div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί τα έγραψα όλα αυτά τώρα;;; Ποιον ενδιαφέρουν;;;</div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί πιστεύω πως αυτή ήταν η δική μου τελετή ενηλικίωσης…
πως αφού τα κατάφερα όλα αυτά μέσα σε τόσες λίγες μέρες, πλέον δεν πρέπει να
φοβάμαι… πλέον μπήκα ή ξαναμπήκα (δεν έχει σημασία) στον κόσμο των ‘μεγάλων’…</div>
<div class="MsoNormal">
Φυσικά και δεν ήταν εύκολο όλο αυτό… Το τι πόνος στο στήθος…
το τι σφίξιμο… το τι… εννοείται… αλλά ήταν δύο τα κέρδη… Πρώτον, ότι ακόμα και
με φριχτούς πόνους τα κατάφερα… Δεύτερον, πως δεν κλάφτηκα σε κανέναν… Αν είναι
να πεθάνω, θα πεθάνω ζώντας… κι όχι κλαίγοντας στο κρεβάτι μου…</div>
<div class="MsoNormal">
Παλεύουμε λοιπόν παιδιά!!! Χάνουμε μάχες, σηκωνόμαστε,
ξαναπαλεύουμε!!!</div>
<div class="MsoNormal">
Και η νίκη είναι δική μας!!!</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Τα φιλιά μου και την αγκαλιά μου για ένα ξεχωριστό Σαββατοκύριακο!!!<o:p></o:p></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-6685353109786531212015-01-15T10:25:00.000+02:002015-01-15T10:25:17.362+02:00Φαντομάς!!! (έτσι μας αποκαλούσε η γιαγιά...)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUwS1qN66mp-Hzulf8yAaTEorYwPuIdP2KSyxo2lQWb0o9jU__STDflNmWQStDJe0mGHBbWlpZzB6Q4HgruRt_gjOcL8rEfu-PizzSsf97jPZkoK1QILgXL6jIo33aQfGgpAuKiedw-jY/s1600/fantomas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUwS1qN66mp-Hzulf8yAaTEorYwPuIdP2KSyxo2lQWb0o9jU__STDflNmWQStDJe0mGHBbWlpZzB6Q4HgruRt_gjOcL8rEfu-PizzSsf97jPZkoK1QILgXL6jIo33aQfGgpAuKiedw-jY/s1600/fantomas.jpg" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Σαν τον Φαντομά, εμφανίζομαι κι εξαφανίζομαι… δίχως λόγο και
αιτία… μην μου δίνετε σημασία… έχω αποφασίσει τουλάχιστον εδώ να είμαι αληθινή,
να μην φοράω μάσκες (τουλάχιστον ηθελημένα), να γράφω όταν και ό,τι θέλω… να
σχολιάζω τις αναρτήσεις σας όταν πραγματικά έχω διάθεση κι όχι για λόγους καλής
γειτονίας…</div>
<div class="MsoNormal">
Έτσι σήμερα πέρασα για να δώσω το παρών κι αυτό…</div>
<div class="MsoNormal">
Ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία…</div>
<div class="MsoNormal">
Αλλά τέσσερα ημερολόγια (δύο ψηφιακά και δύο κλασικά) ανακάλυψα
εχθές με τις προσωπικές μου κλάψες εκείνης της εποχής όπου όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά… η αλήθεια είναι πως τα κρατούσα φυλαχτό για να μου
θυμίζουν τη φάση που πέρασα κι όταν ‘νταουνιάζω’ να διαβάζω καμιά σελίδα και
μετά να θυμάμαι πως αφού ξέφυγα από κείνο το χάλι, θα περάσει και τούτο… αλλά
μετά σκέφτηκα και κυρίως αποφάσισα το άλλο…</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν θέλω πια να κρατάω άσχημες αναμνήσεις… όταν καθαρίζουμε,
καθαρίζουμε… έτσι πέταξα σήμερα τα ψηφιακά ημερολόγια κι εντός των ημερών, θα κάψω
(δεν ξέρω αν το εννοώ κυριολεκτικά ή μεταφορικά – μπορεί απλώς να τα πετάξω
στον κάδο της ανακύκλωσης) και τα υπόλοιπα…</div>
<div class="MsoNormal">
Αυτά κορίτσια προς το παρόν από τη Σοφία – Σοφάκι – Φαντομά και
τα λέμε οσονούπω…</div>
<div class="MsoNormal">
Και να μην ξεχάσω το αγαπημένο τσιτάτο του αγαπημένου Αύγουστου
Κορτώ</div>
<div class="MsoNormal">
«Αγάπη ολούθε!!!»</div>
<div class="MsoNormal">
Πολλά φιλάκια στα μουτράκια!!!</div>
<div class="MsoNormal">
Α! και σας αγαπώ!!! (αυτό είναι τσιτάτο της δεκαετίας του ’80
από τη Μαρία Αλιφέρη)… </div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Αχ! Δεν χάνω ευκαιρία να μαρτυρώ την ηλικία μου…</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-72234545750373221042014-12-23T11:32:00.002+02:002014-12-23T11:32:26.037+02:00ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX1zUIxDNejiUGRkGfyxgUS-2pDkI1Fl1Aw-sLWjWj8Pkj6b_R5eikKJemEyvqVlQldTtl1Mse1m8rg1j_RZ3HLTXKV0Sw1mVmHBNEH8D7BSUMkwwetGs0UEQkqqs5woEgfkBcvEgLSVY/s1600/christmas+time.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX1zUIxDNejiUGRkGfyxgUS-2pDkI1Fl1Aw-sLWjWj8Pkj6b_R5eikKJemEyvqVlQldTtl1Mse1m8rg1j_RZ3HLTXKV0Sw1mVmHBNEH8D7BSUMkwwetGs0UEQkqqs5woEgfkBcvEgLSVY/s1600/christmas+time.jpg" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΑΙΔΕΣ!!!</div>
<div style="text-align: center;">
Καλά Χριστούγεννα να περάσετε αγαπημένοι μου φίλοι,</div>
<div style="text-align: center;">
γεμάτα ζεστασιά από όλους όσους αγαπάτε!!!</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-8623291424636616512014-12-22T13:17:00.004+02:002014-12-22T13:17:57.089+02:00Θεριό ανήμερο...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjysLK-5ox_Wpuo9Dg12xjPb0_KSOzxy3VfbWoJXuydX6VeevnewcVZDQydfDcBjYKIMAPetUQGvirSzpQFfUUo_8WJ1XFFaeuWD1A1a4MxGvNLA40lMeOGZ6u43YGDPqtThjkVgIuKlIY/s1600/forest.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjysLK-5ox_Wpuo9Dg12xjPb0_KSOzxy3VfbWoJXuydX6VeevnewcVZDQydfDcBjYKIMAPetUQGvirSzpQFfUUo_8WJ1XFFaeuWD1A1a4MxGvNLA40lMeOGZ6u43YGDPqtThjkVgIuKlIY/s1600/forest.jpg" /></a></div>
<br />
Άφησα το θυμό ν'ανθίσει μέσα μου... για πράγματα απλά και χαζά, άφησα τον εγωισμό και τη θυματοποίηση να βγούνε μπροστά... να έχω εγώ δίκιο περισσότερο από τους άλλους...<br />
Πόσο λίγη μπορεί να είμαι ώρες - ώρες!!! Πόσο λίγη πραγματικά...<br />
Θεώρησα πως έπρεπε εκείνοι να ζητήσουν συγνώμη αντί να ζητήσω εγώ...<br />
και τούτος ο θυμός θέριεψε μέσα σε λίγα λεπτά κι έγινε δάσος πυκνό, έγινε θεριό ανήμερο και σήμερα με κατασπάραξε και συνεχίζει να τρώει τις σάρκες μου...<br />
Αντί να χαίρομαι μέρες που είναι, αντί να χαμογελώ, θυμώνω με πράγματα μικρά και ανόητα...<br />
Πόσο λίγοι τελικά είμαστε οι άνθρωποι... Πόσο μακριά από το δρόμο της αληθινής συγχώρησης,<br />
της μακαριότητας, από το δρόμο του Θεού...<br />
Της Αγίας Αναστασίας σήμερα... Της φαρμακολύτριας...<br />
Ελπίζω το φάρμακο της, να διώξει μακριά θυμό κι εγωισμό...<br />
<br />
Καλή γιορτινή βδομάδα να έχουμε!!!</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-73907771917218213742014-12-19T11:55:00.001+02:002014-12-19T11:55:17.129+02:00Ήταν μια φορά ένας μηνίσκος...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaMjVpf6fKVRTFGojHxZwjqmlmEe1Fmg7pM1McGxnGpIw1f95LOcvMn2CWMJANnH9nl_K0SDer5tlPHrwgQmQ0hUKjfCBZFbWWwbKZRe-5fvBvJ1vihMAZ_7nv3O9sCitkV3iAxJ6y1Ck/s1600/nature.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaMjVpf6fKVRTFGojHxZwjqmlmEe1Fmg7pM1McGxnGpIw1f95LOcvMn2CWMJANnH9nl_K0SDer5tlPHrwgQmQ0hUKjfCBZFbWWwbKZRe-5fvBvJ1vihMAZ_7nv3O9sCitkV3iAxJ6y1Ck/s1600/nature.jpg" /></a></div>
<br />
Και αφού τα κατάφερα με όλες αυτές τις υποχρεώσεις που είχα αυτούς τους δυο μήνες, και αφού πέρασα και ωραία στο ταξιδάκι μου στο εξωτερικό και αφού η κόρη μου έφερε και ωραίους βαθμούς στο σπίτι και αφού... αφού... αφού... αφού μάλλον άρχισα να ξεχνώ την τρέλα που πέρασα και μαζί με την αυτοπεποίθηση, φαίνεται γύρισε και ο εγωισμός...<br />
έρχεται η Θεία Πρόνοια, το Σύμπαν, ο Γαλαξίας και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο... και σου λέει:<br />
"Κάτσε Σοφάκι γιατί σαν πολύ αέρα πήρες κι ύστερα δεν θα σε συμμαζεύουμε... Τι νομίζεις πώς επειδή περπάτησες λίγο παραπάνω έκανες και κανένα κατόρθωμα;;; Πάρτα τώρα για να πάψεις να καμαρώνεις!!!"<br />
Κι έρχεται μια βαρβάτη ρήξη μηνίσκου από το πουθενά και νάμαι τώρα να περπατάω με τα χίλια ζόρια, να πονάω και να παρακαλάω να περάσει με τη συντηρητική θεραπεία γιατί μετά ο γιατρός μίλησε για χειρουργείο... Κι έτσι γιορτές με βλέπω "κούτσα - κούτσα" και μια χαρά θα είναι και το "κούτσα - κούτσα" αν δεν έχει "αχ βαχ! πονάω!!!".<br />
Πήρα μάλλον πολύ φορά κι ο οργανισμός έκανε λίγο πίσω...<br />
Εγώ άκουγα μηνίσκους και φανταζόμουν αθληταράδες και ιδρωμένους ποδοσφαιριστές και γκολάρες και διάφορα άλλα τέτοια... τι να πω;;;<br />
Καλό Παρασκευοσαββατοκύριακο!!!<br />
Φιλάκια στα μαγουλάκια!!!<br />
Υ.Γ. Είδατε φωτό που σας πόσταρα;;; Άσχετη αλλά ωραία!!!</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3084760031836193769.post-7686298285252211852014-12-17T11:14:00.000+02:002014-12-17T11:14:12.134+02:00Βρέχει πάλι απόψε στη μικρή μας γειτονιά...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOvLaaGK9WYY4rmfU_2ac4tqwWCQyiKaFtGLP-D3eQUa6Dde6oYHOy74Kn-kQnKyNRYnnn9FJx8bph2UkU31rMc0DGO8iVtmzYvXyIUdliABZQE6Ps4A53ur9vRVZnvB6PvmDu5adOcIA/s1600/marre-pluie.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOvLaaGK9WYY4rmfU_2ac4tqwWCQyiKaFtGLP-D3eQUa6Dde6oYHOy74Kn-kQnKyNRYnnn9FJx8bph2UkU31rMc0DGO8iVtmzYvXyIUdliABZQE6Ps4A53ur9vRVZnvB6PvmDu5adOcIA/s1600/marre-pluie.jpg" height="226" width="320" /></a></div>
<br />
Βρέχει!!! Γκρρρ!!!<br />
Γάτα, πρέπει να ήμουν στην προηγούμενη ζωή μου... δεν εξηγείται αλλιώς...</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/03856016755323444269noreply@blogger.com6