Όμως τίποτα δεν είναι τυχαίο... όταν δεν ακούς τον οργανισμό σου, την ψυχή σου... εκείνος επαναστατεί...
Ήταν ο μόνος τρόπος για να ξεκουραστώ χωρίς ενοχές...
Φυσάω τη μύτη μου για να φύγουν όλα αυτά που έχουν μαζευτεί μέσα μου, βήχω για να πω όλα αυτά που δεν έχω πει, ανεβάζω πυρετό για να ζήσω την έξαψη της ζωής που δεν έχω ζήσει...
Πολλά φιλιά κι ένα χαρούμενο Σαββατοκύριακο!!!
Σοφάκι μου περαστικούλια και καλή χαλάρωση ευχομαι:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά Σοφία μου, μ'αρέσει ο τρόπος που το αντιμετωπίζεις!!!Φιλιά :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά γλυκιά μου, πρόσεχε και πιες ρακόμελο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικα σου κοριτσι μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πάρα πολύ!!! Αχτίδα μου, ρακόμελο λες, ε;;; Θα το δοκιμάσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓείτσες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά λέμε....
Περαστικά σου Σοφία μου!~ Ακόμα και μέσα από την αρρώστια σου έβγαλες τις σκέψεις σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!
σε περιμενω στο blog Μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα και περαστικά σου... θα συμφωνησω και γωμε την airis
ΑπάντησηΔιαγραφή