Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Λύκος με προβειά!!!

Σήμερα, λέω να σας διηγηθώ ένα παραμυθάκι…
Μια φορά κι έναν καιρό, γεννήθηκε ένα λυκάκι… ήταν μικρό, γλυκό, χνουδωτό αλλά λυκάκι…
Η μάνα του φοβήθηκε… δεν ήθελε λυκάκια στην οικογένεια της… Τι θα γινόταν όταν θα μεγάλωνε και θα γινόταν λύκαινα… Θα κατασπάραζε τ’αδέλφια της, ίσως και τους ίδιους τους γονείς της, ίσως και την ίδια της τη μάνα που τη γέννησε και τη βύζαξε…
Έτσι η μάνα κάθισε και σκέφτηκε και βρήκε μια καταπληκτική ιδέα… Έφτιαξε μια προβιά και τη φόρεσε στο λυκάκι… μια προβιά με ιδιότητες μαγικές… όσο θα μεγάλωνε το λυκάκι, μαζί του θα μεγάλωνε και η προβιά… κι έτσι το λυκάκι δεν θα μάθαινε ποτέ πως ήταν λυκάκι… θα νόμιζε πως ήταν ένα άκακο πρόβατο…
Και τα χρόνια περνούσαν… και το λυκάκι μεγάλωνε… κι έβλεπε το προβατίσιο πρόσωπό του να καθρεφτίζεται στη λίμνη και χαιρόταν… και του έλεγε η μάνα του και τα υπόλοιπα ζώα «τι όμορφο κι αθώο προβατάκι που είσαι!» κι εκείνο χαιρόταν ακόμα περισσότερο…
Όμως τα χρόνια περνούσαν… κι άρχισε κάτι να το στενεύει… δεν μπορούσε να καταλάβει τι του συνέβαινε… το ίδιο του το δέρμα το στένευε… η προβιά του δεν του χάριζε πλέον καμία ευχαρίστηση… μόνο απέραντη δυσφορία…
Του έλεγαν οι άλλοι «Τι όμορφο πρόβατο!», όμως εκείνο δεν χαιρόταν με τούτη την κουβέντα…
Κι ένα βράδυ, τόλμησε και βγήκε από το μαντρί… έφυγε κρυφά από την αγκαλιά της μάνας του… άρχισε να ξεσκίζει με τα δόντια του την προβιά που το στένευε… πίστευε πως θα σκότωνε τον εαυτό του… όταν έκπληκτο είδε πως κάτω από την προβιά, υπήρχε ένα τρίχωμα άγριο μα στιλπνό, μαύρο αντί για άσπρο, ολόισιο αντί για κατσαρομάλλικο…
Κι έσκυψε με φόβο ανάκατο με αγωνία και κοίταξε στο νερό της λίμνης… κι είδε έναν λύκο με δόντια άγρια και σουβλερά… τρόμαξε κι έκανε να τρέξει να σωθεί… γιατί εκείνο ήταν ένα πρόβατο κι ο λύκος μπορούσε να το κατασπαράξει…
Μετά όμως κατάλαβε πως δεν υπήρχε κανείς άλλος εκεί τριγύρω… η προβιά κείτονταν νεκρή στα πόδια του… ο λύκος, η λύκαινα ήταν το ίδιο…

Σήκωσε το κεφάλι, ούρλιαξε στο φεγγάρι κι άρχισε να τρέχει προς τα εκεί που έμεναν οι λύκοι… να ψάξει να βρει τους πραγματικούς συντρόφους του…

14 σχόλια:

  1. οοοο δεν το ηξερα αυτο το παραμυθι.
    εχει πολλα μυνηματα μεσα του.

    καλημερα Σοφια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κική μου, η αλήθεια είναι πως τούτο το παραμύθι είναι δικής μου εμπνεύσεως...
    Δεν ξέρω πως και γιατί μου ήρθε η ιστορία και ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χμ! Σοφία...
    Όταν η μάνα και ο πατέρας είναι λύκοι, όσο και να κρύβεται το λυκάκι ή να το κρύβουν οι "άλλοι" κάτω από καλοσυνάτες προβιές, κάποια στιγμή ο πραγματικός του εαυτός θα βγει στην επιφάνεια και τότε πολύ καλά θα κάνει, να τρέξει μακριά και να πάει να βρει αυτούς με τους οποίους μπορεί να επί-κοινωνήσει και να ζήσει εναρμονισμένα!
    ΑΦιλάκια και να γράφεις παρόμοιες ιστορίες, πρώτα για το "έχεις" και δεύτερο γιατί είναι η καλύτερη κάθαρση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια είναι προτιμώ να συναναστρέφομαι έναν καθαρόαιμο λύκο κι ένα καθαρόαιμο πρόβατο από όλα αυτά τα "καρναβάλια" που γινόμαστε...
      Σ'ευχαριστώ για το "κοπλιμάν" ότι το'χω... Γράφω για να καθαρίσω όλο αυτό που έχω μαζέψει μέσα μου...

      Διαγραφή
  5. Όταν τα ρούχα που μας έχουν φορέσει οι άλλοι μας στενεύουν και μας στενοχωρούν, τότε μάλλον ήρθε η ώρα να φορέσουμε και να αγαπήσουμε το δικό μας "τρίχωμα"...
    Πολύ όμορφο το παραμύθι σου! Συνέχισε να γράφεις!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ γλυκιά μου αυτή τη στιγμή...
      Αντικρίζω το καινούριο μου τρίχωμα και προσπαθώ να το αποδεχτώ... γιατί η αλήθεια είναι πως μου ξενίζει μετά από όλα αυτά τα χρόνια που νόμιζα πως είμαι πρόβατο... και μετά την αποδοχή, υποψιάζομαι πως θα έρθει και η αγάπη προς τον εαυτό μου...

      Διαγραφή
  6. Σοφάκι μου πολύ ωραία ιστορία....
    να γράφεις συχνότερα!!!!!!
    φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σοφία μου, με εξέπληξες πολύ όμορφα, διότι το παραμύθι σου έχει βαθιά νοήματα και μηνύματα! Μπράβο σου! Να γράφεις πιο συχνά!
    Κι εγώ πάντως προτιμώ τα καθαρόαιμα ότι κι αν είναι!
    Φιλάκια πολλά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Κατερίνα μου για τα καλά σου λόγια...
      Δεν ξέρω αν μπορώ να γράφω πιο συχνά, απλώς τώρα μου βγήκε...
      Τα φιλιά μου!!!

      Διαγραφή
  8. Καλημέρα Σοφία..να υποθέσω ότι παρομοιάζεις την ζωή ή τον εαυτό/χαρακτήρα κάποιου με αυτή την ιστορία; Μου άρεσε πάντως το παραμύθι και η ιστορια του , το νόημα του αν και οι λύκοι με φοβίζουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω! ναι Δελφινάκι μου...
      τούτο το παραμύθι ξεπήδησε από το μυαλό αναλογιζόμενη την μέχρι τώρα ζωή μου...

      Διαγραφή
    2. το κατάλαβα οτι τη δική σου ζωή παρομοίαζες

      Διαγραφή