Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Σκόρπιες σκέψεις...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα...
Έχω ένα βραβειάκι που με περιμένει εδώ και μια βδομάδα αλλά επειδή γενικώς δεν έχω διάθεση, δεν απαντάω στις ερωτήσεις... Το κρατάω όμως σαν φυλαχτό και μόλις 'ανέβω' λίγο θα απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις δίχως φόβο και πάθος...
Δεν θέλω να σας κουράζω με τα δικά μου... ώρες - ώρες αναρωτιέμαι αν τούτο το ξεδίπλωμα ψυχής είναι για το 'καλό' μου ή εν τέλει η έκθεση τόσο προσωπικών σκέψεων, εμμονών και φοβιών φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα...
Ειλικρινά δεν ξέρω... δεν έχω κάποια απάντηση για να δώσω...
Αυτό που καταλαβαίνω στα σίγουρα είναι ότι ο εαυτός μου κάνει τα 'αδύνατα - δυνατά' να με κρατήσει δέσμια της 'ασθένειας' μου... φοβάται το άγνωστο, φοβάται την αλλαγή ακόμα κι αν αυτή η αλλαγή είναι η υγεία...
Με την ψυχοθεραπεία κάτι πήγε στραβά, με την γιόγκα δεν έκανα υπομονή και τα παράτησα και τώρα μετά από πολύ καιρό και θέλω να πιστεύω και πιο συνειδητοποιημένη ξεκίνησα την ομοιοπαθητική... Κάποτε η ψυχοθεραπεύτρια μου είπε, ή νομίζω τέλος πάντων πως μου είπε, πως δεν ήθελα να γίνω καλά και για να αποφύγω από την ευθύνη της απόφασης μου, αποφάσισα να κάνω ψυχοθεραπεία αλλά πως δεν ακολούθησα σωστά το ψυχοθεραπευτικό πλαίσιο για να έχω μετά το άλλοθι πως 'εγώ προσπάθησα αλλά αυτό δεν έκανε τίποτα'...
Δεν το αποκλείω γιατί εκ των υστέρων αντιλαμβάνομαι πως τότε δεν είχα καταλάβει πολλά πράγματα για τον εαυτό μου και για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργώ...
Με την γιόγκα ήταν διαφορετικά... Ο "γιόγκι" μου είπε να κάνω υπομονή δύο μήνες... Ότι στην αρχή θα ήταν πολύ δύσκολα γιατί θα έπρεπε να βγει προς τα έξω όλη αυτή η ένταση και στη συνέχεια να ηρεμήσω... Δεν άντεξα... Δεκαπέντε μέρες ήταν υπεραρκετές για μένα... Δεν αποδόμησα τη γιόγκα αλλά δεν μπόρεσα να την ακολουθήσω και φυσικά να ηρεμήσω...
Και τώρα... μετά από πάρα πολύ καιρό... κι από σκέψεις και αναιρέσεις και αμφιβολίες... πήρα την απόφαση για ομοιοπαθητική... τα έχουμε ήδη πει αυτά...
Σήμερα συμπληρώνω 10 μέρες... όχι απλώς δεν έχω δει καμία βελτίωση (ούτε στο ελάχιστο) αλλά έχω γίνει και πολύ πολύ χειρότερα... Δεν ξέρω πλέον αν είναι φυσιολογικό ή όχι, έρχονται στιγμές που μου έρχεται να τα παρατήσω και να γυρίσω στην αρρωστημένη αλλά τουλάχιστον γνώριμη μου κατάσταση... Μετά με μαλώνω και λέω πως πρέπει να ακολουθήσω κατά γράμμα την αγωγή, αν θέλω πραγματικά να γιατρευτώ...
Κι ενώ τα ψυχοσωματικά κάνουν πάρτι συμπτωμάτων, κάτι μέσα μου μου λέει πως αυτή την στιγμή μέσα μου γίνεται μία μάχη... μάχεται ο παλιός αρρωστημένος εαυτός μου με το νέο που θέλει να αναδυθεί... ρίχνει με νύχια και με δόντια τις τελευταίες του δυνάμεις για να κερδίσει... πιστεύω όμως πως τη μάχη την έχει ήδη χάσει... και το ξέρει... απλώς δεν θέλει να πέσει αμαχητί... θέλει να πεθάνει σαν ήρωας...
Και κάνει τα πάντα... σφίγγεται για να μην παραδώσει τίποτα... να τα κρατήσει όλα... Έτσι εξηγώ σε συμβολικό επίπεδο, το έντονο σφίξιμο που αισθάνομαι σε όλο το κορμί μου... την αδυναμία μου να ρίξω ένα δάκρυ... την ξαφνική μου δυσκοιλιότητα... να μην βγει τίποτα από μέσα... να μην αλλάξει τίποτα...
Όταν όμως ο άνεμος της αλλαγής έχει αρχίσει ήδη να φυσάει, τίποτα δεν είναι ικανό να τον σταματήσει...
Πιστεύω πως θα γίνω καλά... πιστεύω πως η ομοιοπαθητική θα με βοηθήσει... κι ας την αναιρώ κάθε λίγο και λιγάκι... κι ας ψάχνω να της βρω ψεγάδια...
Τα φιλιά μου και την αγκαλιά μου!!!

8 σχόλια:

  1. Σοφια μου καλημερα και καλη εβδομαδα να εχεις.
    Ευχομαι να πανε ολα καλα.
    Ειλικρινα δε ξερω πως να σε βοηθησω περα απο την ευχη μου που ειναι μεσα απο την καρδια μου φυσικα.
    Θα σου πω επισης να σκεφτεσαι θετικα!
    Φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γλυκιά μου Σοφία καταλαβαίνω τι περνάς, γιατί το έχω περάσει και εγώ... Αυτό που σου είπε η ψυχοθεραπεύτρια το καταλαβαίνω, γιατί και εγώ έφτασα σε αυτό το συμπέρασμα από μόνη μου... Πραγματικά θα συμφωνήσω πως αν δεν είσαι έτοιμος να το ξεπεράσεις δε μπορείς να το ξεπεράσεις. Σαμποτάρεις τις προσπάθειές σου και δε το καταλαβαίνεις καν...
    Πρέπει να βρεις αυτό που ταιριάζει σε 'σένα... Αυτό που πραγματικά το γουστάρεις και το πιστεύεις πως σου κάνει καλό και σε βοηθάει!
    Αλλά πρώτα πρώτα πρέπει να κάνεις μια συζήτηση με τον εαυτό σου (όπως κάνεις γράφοντας εδώ). Να αναρωτηθείς αν πραγματικά είσαι έτοιμη να βγεις από αυτή την κατάσταση...
    Συγνώμη αν αυτά που είπα τα είπα λίγο ψυχρά και απότομα, αλλά έτσι ακριβώς τα σκεφτόμουν (και τα σκέφτομαι ακόμα) κι εγώ...
    Αν χρειαστείς κάποιον να μιλήσεις είμαι εδώ... Δε ξέρω αν μπορώ να σε βοηθήσω, αλλά σίγουρα σε καταλαβαίνω...
    Εύχομαι σύντομα να ξυπνήσεις από αυτόν τον εφιάλτη και να δεις ξανά το φως!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλη μερα και καλη εβδομαδα Σοφια μου.
    Στεναχωριεμαι πολυ που σε βλπεπω να περνας αυτη την δυσκολη φαση.
    Τα περασα και εγω αυτα και πραγματικα ειναι κατι πολυ πολυ δυσκολο.
    Συμφωνα με τους γιατρους ειχα καταθλιψη, το οποιο φυσικα και δεν πιστευω.
    ΑΠλα εγινε κατι και με ταρακουνησε δυνατα και επαθα οτι επαθα.
    Πηγα σε 2 γιατρους και συνεστησαν χαπια. Τα πηρα 4 μερεσ και ημουν σαν ζομπι. Τα παρατησα και εβαλα πεισμα με τον ευατο μου πως θα το ξεπερασω.
    Μετα απο 2 χρονια μπορω να πω πως ειμαι καλυτερα αν και καποια περιεργα πραγματα μου συμβαινουν ακομα και δεν ξερω ακομα πως να τα ξεφορτωθω(φοβιες πως κατι θα μου συμβει).
    Ειναι ολα στο κεφαλι μας, ναι, και πρεπει να το προσπαθησουμε οσο πιο σκληρα γινεται, Με θετικες καταστασεις.
    Προσπαθησε να κανεις αυτο που σε ευχαριστει..Και αν δεν βρισκεις κατι, σκεψου αυτο που σε κανει εστω και λιγουλακι να νιωθεις καλα.. Προσπαθησε να βγαινεις εξω, να βλεπεις κοσμο. Να χαμογελας..Ενα απο τα πιο βασικα ειναι να χαμογελας.
    Φιλακια πολλα και υπομονη,..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που είστε εδώ κοντά μου... απλώς δεν έχω τη διάθεση ούτε τη δύναμη σήμερα να απαντήσω στην καθεμία ξεχωριστά...
    Σας ευχαριστώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σοφία μου θα σου μιλήσω ως Κοινωνική Λειτουργός κι όχι ως Αριστέα αυτή τη φορά!

    Και χειρότερα μπορείς να γίνεις. Παράτησε τα! οκ γύρνα στα γνώριμα κιτάπια σου που σε ταλαιπωρούν! Κάντο!
    Απλά αναρωτήσου . Υπάρχει διέξοδος εκεί;;;

    Αυτό! Αναρωτήσου.

    Είναι δύσκολη η υπομονή ειδικά αν δεν την έχεις.Εύκολα το λέμε: κάνε υπομονή!
    Χαιρετίσματα ! Ποτέ δεν εξηγούμε πώς γίνεται αυτό!

    Μόνο ο απελπισμένος σου εαυτός μπορεί να σε βοηθήσει. Να πει δεν έχει παρακάτω και να σταματήσει για να δει.
    Δώσε χρόνο.
    Μπορείς να μου υποσχεθείς μόνο αυτό;
    Χρόνο!

    Συγγνώμη για το θάρρος . Ζυγίζω καλά κάθε μου λόγο πριν τον πω.
    Σε φιλώ γλυκά και σε καμαρώνω για τον αγώνα που δίνεις!
    Μπράβο σου!



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σοφία μου απ' ότι διαβάζω τα πράγμτα για σένα είναι λιγάκι δύσκολα αυτή την περίοδο....ένα είναι σίγουρο μόνο εσύ μπορείς να επιλέξεις την χαρά στην ζωή σου....κάθε φορά που νιώθεις χάλια θυμίσου τα λόγια μου και χαμογέλα! Χαμογέλα απλά και μόνο γιατί το θέλεις!!!!
    Ζήτα στην προσευχή σου την χαρά και θα την έχεις!
    Καλό ξημέρωμα :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καλημέρα..καλή εβδμάδα...απο τη στιγμή που πήγες στην ομοιοπαθητικό σημαινει οτι θέλεις να γιατρευτείς... μην τα παρατησεις...συνεχισε και καλή επιτυχια σου ευχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κάθε φορά που σ' επισκέπτομαι αγαπημένο Σοφάκι, τρέμω και λέω,"Αχ! θεέ μου ας μη τα παρατήσει".. Η ομοιοπαθητική που κάνω πάνω από 28 χρόνια μ' έσωσε... δεν μπορείς να φανταστείς σε τι κατάσταση ήμουν, είπα ΗΜΟΥΝ! ;-)
    Ούρλιαζα βοήθεια!
    Και τώρα τι διαβάζω, έκανες και γιόγκα;... ξέρεις πως υπήρξα δασκάλα της γιόγκα πάνω από 30 χρόνια;
    Τα τελευταία μαθήματα τα έδωσα στα ΚΑΠΗ της περιοχής μου, η μικρότερη ήταν 50 και η μεγαλύτερη 82! Έχω ειδικευτεί στη γιόγκα για υπερήλικες και για τεμπέληδες! (τώρα παραδίδω μόνο ιδιαίτερα, λόγο πολλών οικογενειακών υποχρεώσεων)
    Αχ! να μη σε είχα γνωρίσει νωρίτερα... αλλά τώρα δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσω, θα έρχομαι και θα ξαναέρχομαι να σε εμψυχώνω και ΝΑ ΦΩΝΑΖΩ, με όλη την αγάπη και τη δύναμη της καρδιάς μου, μη τα παρατάς!
    Και τώρα, μια συμβουλή δασκάλας: Παίρνε βαθιές ανάσες (τέσσερις όχι πέντε!) με αυτό τον τρόπο, οξυγονώνεται ο εγκέφαλος μας και αλλάζει ροή η ενέργεια! (και από αρνητική, μετατρέπεται σε θετική) είναι μαγικό!

    ΑΦιλάκια πολλά πολλά, τρυφερό μου Σοφάκι!
    Και να θυμάσαι όλα περνούν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή