Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Σαν το στρείδι...

Έχω ανάγκη την απομόνωση... να μείνω μόνη μου... εγώ κι ο εαυτός μου...
μήπως καταφέρω και τα βρω μαζί του κι έτσι καταφέρω και τα βρω με τους γύρω μου...
όταν τρώγεσαι με τα ρούχα σου, οι άλλοι σου φταίνε κι ας μην είναι φταίχτες...
Ώρες - ώρες κλείνομαι σαν το στρείδι, τουλάχιστον αυτό θέλω, να μην μιλάω, να μην σκέφτομαι,
να μην κάνω τίποτα... όμως αυτό δεν είναι δυνατόν όσο ζεις σε μια ζωντανή οικογένεια...
Είναι αμαρτία μεγάλη να υπάρχουν γύρω σου τόσοι άνθρωποι που νοιάζονται για σένα ειλικρινά
και σ'αγαπούν με το δικό τους τρόπο κι εσύ να μην μπορείς ν'ανταποκριθείς...
να θέλεις μόνο να ομφαλοσκοπείς...
Από την άλλη όμως, είναι απαραίτητες κι αυτές οι περίοδοι στη ζωή μας... Χρειάζεται ν'αποσυρθείς για να ξαναβγείς στον κόσμο... ή μήπως όχι;;;

19η μέρα ομοιοπαθητικής σήμερα... ακόμα δεν έχω δει κάποια διαφορά... το ξέρω... είμαι πολύ ανυπόμονη κι αυτό δεν είναι σωστό... ίσως αυτό που περνάω σε πνευματικό επίπεδο να είναι μία άσκηση υπομονής και καταστροφής του 'εγώ'... μόνο έτσι μπορώ να την δεχθώ και να μην καταρρεύσω... όλα για κάποιο λόγο γίνονται...
Η μόνη διαφορά που έχω δει εδώ και καμιά δεκαριά μέρες είναι πως κάθε μα κάθε βράδυ, εκεί γύρω στις 3.00 με 4.00 ξυπνώ τρομαγμένη από έναν ολοζώντανο εφιάλτη... όχι τον ίδιο... κάθε βράδυ και διαφορετικό όνειρό... όμως πάντα ζωντανό και τρομακτικό... ώστε να σηκώνομαι με την καρδιά μου να χτυπά δυνατά, με το στήθος μου σφιγμένο και συνήθως να μένω ξύπνια μέχρι το πρωί...
Δεν ξέρω αν έχει σχέση η ομοιοπαθητική... αν ανοίγει τα κλειδωμένα συρτάρια του υποσυνείδητου και ξεχύνονται έξω όλα τα 'φοβερά και τρομερά' για να μ'εγκαταλείψουν μια για πάντα...

6 σχόλια:

  1. καλημερα Σοφια μου.
    βρες χομπι. κανε ασχολιες που σου αρεσουν. κανε τζοκινγκ. αρχισε να κανεις κατι που να σε βοηθαει να ξεσπας τα π[ροβληματα μεσα σου.
    φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπημένη μου Σοφία. Κι η απομόνωση χρειάζεται. Ειδικά αν την επιλέγεις εσύ και δεν στην έχουν φορτώσει!
    Κάνεις μόνη σου εξαιρετικές διατυπώσεις και παρακολουθώ βήμα βήμα την προσπάθεια σου!
    Είμαι εδώ για να σε ενθαρρύνω όσο θες και το επιτρέπεις!
    Τα φιλιά μου και την αγάπη μου! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σοφάκι μου πόσο πολύ σε νιώθω....δύσκολη φάση, με πιάνει κι εμένα συχνά πυκνά...εύχομαι να καταφέρεις να το ξεπεράσεις σύντομα....!
    Καλό σου απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ¨Όταν ήμουν σε παρόμοια φάση, έπαιρνα τηλ τον ομοιοπαθητικό μου και τον ενημέρωνα, γιατί υπήρχαν στιγμές που αισθανόμουν πως θα τρελαθώ και πολλές φορές μου άλλαζε φάρμακο...
    Μπορείς να τον/την πάρεις τηλ και να μιλήσετε; σου έχει δώσει αυτή την άδεια;
    Για δοκίμασε να μιλήσετε...
    ΑΦιλάκια και μπράβο που επιμένεις! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αν νομίζεις πως σε βοηθάμε να τα γράφεις κι εμείς να σου απαντάμε, καλώς. Ελπίζω να μην σε μπερδεύουμε μόνο, επειδή ο καθένας έχει τις απόψεις του κι είναι φυσικό. (έλα να ξαναδιαβάσεις την ανάρτηση μου, να "πάρεις τα πάνω σου" χαχα!) Πολλά γλυκά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πεισμα , πεισμα , πεισμα και θεληση για ζωη !!
    Σιγα σιγα ολα θα φτιαξουν φτανει να το επιτρεψεις στον εαυτο σου!
    Φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή