Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

Ο γάντζος

Σήμερα είναι ο γάντζος... άλλες φορές είναι ο ελέφαντας, άλλες φορές το γυναικείο χέρι με τα γαμψά νύχια...
Βλέπετε η φαντασία μου κάθε φορά που με πιάνει κι ένας πόνος, τον μεταμορφώνει σε μια εικόνα... λες κι αυτό γίνεται για να γίνει ο πόνος πιο υποφερτός... γνώριμος... φίλος... ίσως για να μην με φοβίζει τόσο...
Σήμερα είναι σαν ένας γάντζος να προσπαθεί να ξεριζώσει το στέρνο μου... κι η ανάσα λίγο βαριά...
τέλος πάντων... κάνω υπομονή και περιμένω να περάσει...
Πόσο λάθος είναι αυτή η προσέγγιση... Οφείλω στον εαυτό μου να αναλάβω την ευθύνη του εαυτού μου... αλλά η ίδια με σνομπάρω...
Φοβάμαι πολύ το ξαφνικό, το απρόσμενο, το αναπάντεχο... ίσως γιατί όσα ξαφνικά, απρόσμενα, αναπάντεχα μου έτυχαν ήταν όλα για κακό... είχαν όλα πολύ άσχημη κατάληξη...
ενώ για όλα τα ωραία, χρειάστηκε πολύς κόπος και δρόμος για να φτάσω στον επιθυμητό στόχο...
Τίποτα ωραίο δεν μου ήρθε ξαφνικά κι εύκολα...
Μεμψιμοιρώ αλλά δεν θα απολογηθώ κιόλας... Τούτη είναι η διάθεσή μου και δεν θα ντραπώ και γι'αυτό...
Ώρες - ώρες αναρωτιέμαι πως αν ήμουν τρίτο πρόσωπο και διάβαζα τούτο το μπλογκ θα μου έγραφα σαν σχόλιο: "Μας έπρηξες βρε κορίτσι μου... Άντι να κάθεσαι να μυξοκλαίς, δεν κάνεις και καμιά δουλειά";;; Αλλά μάλλον δεν θα το έκανα γιατί βλέπετε είμαι κι ευγενικό κορίτσι, με καλή ανατροφή...
Όμως από την άλλη, γι'αυτό έκανα και τούτο το μπλογκ... για να έχω την απόλυτη ελευθερία... la liberte totale... την ελευθερία της έκφρασης μου όπως και όποτε θέλω... δίχως να φοράω το καλοσιδερωμένο μου χαμόγελο και δίχως να παίρνω το καλοσυνάτο μου ύφος... να ξεγυμνώνομαι και να δείχνω πως δεν είμαι καθόλου τέλεια... καθόλου καλή... πως πίσω από το γυαλιστερό περιτύλιγμα κρύβεται ένα σάπιο κρέας που ζέχνει...
Ουφ! Ουφ! Ο γάντζος δεν έφυγε ακόμα... Που θα πάει... θα φύγει κι αυτός και θα έρθει κάτι άλλο...

15 σχόλια:

  1. Εύχομαι να 'ρθει κάτι καλύτερο....ξέρεις σαν τρίτο πρόσωπο όσο σε διάβαζα..σκεφτόμουν πως ώρες ώρες αντιδρώ με τον ίδιο τρόπο χωρίς καν να το καταλαβαίνω....!
    Υπομονή τα καλύτερα έρχονται ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από υπομονή δόξα τω Θεώ, με προίκισε με αρκετή... κι ευτυχώς ακόμα και στις πιο μαύρες μου, διατηρώ την ελπίδα μου...
      Το ξέρω πως γίνομαι κουραστική... αλλά από την άλλη, όλο αυτό είναι ένα ξεμπούκωμα για μένα... το χρωστάω στον εαυτό μου....

      Διαγραφή
  2. Σοφια μου θα φυγει.. Απλα πρεπει να το αφησεις και εσυ να το κανει αυτο.
    Μην το κρατας κοντα σου.
    Φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι Μαρία μου... μια το διώχνω, μια το φέρνω πίσω...

      Διαγραφή
  3. Το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας, είναι η "επίκριση" και η "αυτολύπηση"..
    Θα σου μιλήσω για το δικό μου πόνο, ήταν μια σιδερένια ζώνη στο ύψος του στέρνου που είχε μια τεράστια βίδα και καθώς γυρνούσε η βίδα η σιδερένια ζώνη μ΄ έσφιγγε τόσο που δεν μπορούσα να πάρω ανάσα και μετά λιποθυμούσα, αλλά ήξερα πως είμαι λιπόθυμη, έπαιρνα μια βαθιά αναπνοή και αυτό τέλειωνε...
    Δέξου τα πράγματα όπως εμφανίζονται, μη αντιστέκεσαι, η αντίσταση δημιουργεί σύγκρουση, κάτσε και παρατήρησε τι γίνεται, ήσυχα και αυτό μόνο του σβήνει...
    Δύο πίσω, τέσσερα μπροστά Σοφάκι μου!

    ΥΓ; Οι περιγραφές σου και οι αναρτήσεις σου, είναι παρόμοιες με αυτές που έγραφα πριν δυο χρόνια στο μικρό μου τετράδιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νεραϊδούλα μου δίνεις πολύ δύναμη... έχεις απόλυτο δίκιο... η αυτολύπηση και η θυματοποίηση δεν οδηγεί πουθενά... και ναι είμαι στο στάδιο του μπρος - πίσω...

      Διαγραφή
  4. Δικό σου το μπλογκ και δικαίωμα σου να γράφεις ότι θές σε οποιον δεν κανει δεν το διαβαζει έτσι δεν είναι? είναι κατεπιλογή του καθενός να είναι εδώ δεν θυμάμαι να με απείλησες !!!χαχα.... αν αισθάνεσαι πολύ άσχημα και δεν τα καταφέρνεις μόνη ζήτα τη βοηθεια καποιου ειδικού , μην το κάνεις αύτό, μην βασανίζεις τον εαυτό σου ταπεινή μου άποψη..καλημέρααααα όλη μέρα με χαμόγελα φίλη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι Νικόλα... ευτυχώς ακόμα δεν ορμάω σε ξένα σπίτια με το πιστόλι στον κρόταφο απειλώντας για μια επίσκεψη στο blog μου...
      Καλημερούδια κι από μένα Νικόλα!!!

      Διαγραφή
  5. Σοφία μου ελπίζω αυτός ο πόνος να αντικατασταθεί με κάτι άλλο που θα σου πάρει μακριά ό,τι σε δυσαρεστεί..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σοφία μου ελπίζω αυτός ο πόνος να αντικατασταθεί με κάτι άλλο που θα σου πάρει μακριά ό,τι σε δυσαρεστεί..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σοφία μου ελπίζω αυτός ο πόνος να αντικατασταθεί με κάτι άλλο που θα σου πάρει μακριά ό,τι σε δυσαρεστεί..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σοφία μου ελπίζω αυτός ο πόνος να αντικατασταθεί με κάτι άλλο που θα σου πάρει μακριά ό,τι σε δυσαρεστεί..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σοφία μου ελπίζω αυτός ο πόνος να αντικατασταθεί με κάτι άλλο που θα σου πάρει μακριά ό,τι σε δυσαρεστεί..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σοφάκι μου όλοι λίγο ως πολύ περνάμε τέτοιου είδους πόνο κι απλά προσπαθούμε να το ξεπεράσουμε, με υπομονή και αντοχή! Ελπίζω να περάσει σύντομα και να ανακάμψει η διάθεση σου! Μπορείς να γράφεις Σοφάκι μου, ελεύθερα ότι θέλεις στον χώρο σου και δεν χρειάζεται ν' απολογείσαι για τίποτα και σε κανέναν! Φιλιά πολλά με αγκαλιά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή