Επιστρέφοντας ξανά...

Δεν σας εγκατέλειψα!!! Μην νομίζετε πως πήρα των ομματιών μου κι εξαφανίστηκα για νέες πατρίδες… μην νομίζετε πως πήρα τα κουβαδάκια μου και πήγα σ’άλλη παραλία… μην νομίζετε πως τώρα που σας βρήκα θα σας αφήσω εύκολα… είπαμε, έχω και μια τάση προσκόλλησης…

Απλά έκανα ένα crash test από αυτά που συνηθίζω τον εαυτό μου τελευταία… από αυτά που λέω ή θα με πεθάνουν ή θα με κάνουν επιτέλους να ζήσω… κι από αυτά που επιτέλους λέω να σπάσουν τον αρρωστημένο μου ναρκισσισμό (είδατε τι ωραίο λεξιλόγιο που χρησιμοποιώ ε;)

Λοιπόν… κι επειδή το ξέρω πως όλοι κρύβουμε και μια θεία κουτσομπόλα μέσα μας, θα σας πω τους λόγους της εξαφάνισης μου…

Ήταν να πάω ένα επαγγελματικό ταξίδι και θα κουβαλούσα και την οικογένειά μαζί μου… με αεροπλάνο ξανά… και μ’ένα πρόγραμμα αρκετά επιβαρυμένο… και με ομιλία φυσικά μπροστά σε κοινό…  φαντάζεστε πως ήμουν… σαν ζαλισμένο κοτόπουλο προτού το ρίξουν στην κατσαρόλα να το κάνουν κοτόσουπα… και ποια θα ήταν η προσφιλής μου τακτική;;; Να γκρινιάξω στους δικούς μου, σε εσάς, στον ίδιο τον εαυτό μου ζητώντας (εκλιπαρώντας θα έλεγα καλύτερα) λόγια παρηγόριας και συμπόνοιας… επειδή όμως έχω πλέον καταλάβει πως αυτό το γεγονός εντέλει το μόνο που εξυπηρετεί είναι η επανάληψη των ίδιων και ίδιων και ξανά ίδιων μοτίβων απέφυγα να το κάνω…

Και τα κατάφερα… Και το ταξίδι σε γενικές γραμμές πήγε καλά… με κάποια μικρά πισογυρίσματα, τα οποία όμως ήταν πταίσματα… Και σήμερα ήρθα κανονικότατα στη δουλειά (εντάξει ξύπνησα από τις πέντε και το σκεφτόμουν και μέχρι να φτάσω εκατό φορές τα έπαιξα αλλά εν προκειμένω τα κατάφερα)…

Οπότε επέστρεψα!!! Και θα με υποστείτε ξανά… χωρίς πολλή γκρίνια υπόσχομαι…

(καλά μην το δέσετε και κόμπο τώρα…)

Τα φιλιά μου και την αγκαλιά μου!!!