Στο δρόμο της αλλαγής πάντα παραμονεύουν τέρατα έτοιμα να σε κατασπαράξουν, να σε τρομάξουν για να σε κάνουν να γυρίσεις πίσω τρέχοντας στα 'σίγουρα'... σ'εκείνο το δρόμο που τόσο πολύ θέλεις να εγκαταλείψεις αλλά φοβάσαι...
Κι έρχεται η στιγμή που παίρνεις τη μεγάλη απόφαση... να τον εγκαταλείψεις... να ακολουθήσεις έναν δρόμο μικρότερο... έναν δρόμο δικό σου κι όχι έναν δρόμο που χάραξαν άλλοι για σένα...
Και τότε γίνεται αυτό που φοβόσουν... δειλά στην αρχή, ξεκινάς... κάνεις τα πρώτα βήματα... μαγεύεσαι απ'όλα αυτά τα καινούρια που βλέπεις γύρω σου και πας να τρέξεις... και τότε... ω! τότε... ότι φοβόσουν εμφανίζεται μπροστά σου... όχι μόνο ότι φοβόσουν μα ακόμα μεγαλύτερο... και τότε εγκαταλείπεις κι επιστρέφεις σερνάμενος πίσω... κι υπόσχεσαι στον εαυτό σου να μην ξαναακολουθήσεις ποτέ το δρόμο της αλλαγής...
ΤΟ ΞΕΡΩ! ΤΗΝ ΕΧΩ ΠΑΤΗΣΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ... ΑΠΕΙΡΕΣ ΦΟΡΕΣ...
Όμως τώρα το πήρα απόφαση... Θα φτάσω το δρόμο της αλλαγής μέχρι τέλους...
Προτιμώ να αισθανθώ την κάψα του ήλιου στο γυμνό κορμί μου κι ας πεθάνω από την δίψα...
Προτιμώ να κυλιστώ πάνω στο χιόνι κι ας πεθάνω από κρυοπαγήματα...
Προτιμώ να μετρήσω τ'άστρα κι ας με τυλίξει το σκοτάδι της νύχτας...
Προτιμώ να κολυμπήσω στη θάλασσα κι ας με ρουφήξουν τα μεγάλα κύματά της...
Έτσι λοιπόν, χθες ξεκίνησα...
Έκανα τα πρώτα βήματα... Μικρά, δειλά στην αρχή... γιατί οι μεγάλες αλλαγές για να είναι σταθερές δεν γίνονται γρήγορα...
Έβαλα κραγιόν, έβαλα αφρό στα μαλλιά μου, καλησπέρισα και χαμογέλασα σε άγνωστους ανθρώπους, βγήκα για λίγο από το καβούκι...
Φυσικά σήμερα πρωί... με περίμενε ο γνώριμος πόνος στο στήθος, πολύ πιο έντονος για να μου υπενθυμίσει ότι πρέπει να επιστρέψω πίσω...
Όμως ξέρετε κάτι;;; Εγώ είμαι αποφασισμένη να τον βαδίσω το δρόμο της αλλαγής... κι ας ξαποσταίνω ορισμένες στιγμές...
Παρά τον πόνο λοιπόν, χαμογέλασα στον εαυτό μου στο καθρέφτη... Ξανά και ξανά!!! Το χαμόγελό μου είναι ακόμα ξινό, σφιγμένο... Όμως ξέρω ότι σε λίγο θα είναι πηγαίο και καθαρό!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου