ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩ!!!

Είναι άραγε το υποσυνείδητο πιο δυνατό;;; Είναι άραγε πάντα αυτό που μας κάνει κουμάντο όσο κι αν προσπαθούμε να υπερισχύσουμε με το συνειδητό;;;

Πράγματι ο κρυφός κακός εαυτός μας είναι αυτός που υπερέχει;;;

Αν θεωρήσουμε πως ο άνθρωπος είναι σώμα, ψυχή και νους, πώς γίνεται τα δύο τελευταία να υπερισχύσουν του σώματος;;;

Ο πνευματικός δρόμος, ο δρόμος της ταπείνωσης και των ευγενικών συναισθημάτων είναι μόνο αυτός που ίσως καταφέρει να σε πάρει μακριά από τον ύπουλο δρόμο της ύλης, του πόνου (σωματικού και ψυχικού) και των άσχημων συναισθημάτων…

Ο θυμός που κράτησα όλο το Σαββατοκύριακο μέσα μου, τα ‘όχι’ που για μια ακόμη φορά δεν τόλμησα να ξεστομίσω, η καταπίεση των πραγματικών μου ‘θέλω’ σε κάποια ανυπόστατα ‘πρέπει’ έφεραν το σημερινό αποτέλεσμα…

Υπερβολικός έντονος πόνος στο κέντρο του στήθους (ειλικρινά δεν έχω ξαναβιώσει τέτοιον απίστευτο πόνο) και αντίστοιχη δυσφορία…

Αν λοιπόν δεν ξεβράσεις το θυμό σου, την ώρα που πρέπει και σε εκείνους που πρέπει, εκείνος δεν εξαφανίζεται ως δια μαγείας… έχει απόλυτη ανάγκη να βγει έξω… και τότε χτυπάει με έντονους πόνους στο στήθος και τιμωρεί εσένα γιατί δεν τον έβγαλες όταν έπρεπε…

Πονάω υπερβολικά σήμερα… πάρα μα πάρα πολύ… δεν θυμάμαι ποτέ να είχα τόσο έντονο πόνο στο κέντρο του στήθους…

Συγχωρέστε με που σήμερα το κείμενό μου δεν είναι μες στην τρελή χαρά αλλά ο πόνος υπερισχύει… εάν μέσα στη διάρκεια της ημέρας ο πόνος μετριαστεί, θα γράψω κάτι πιο χαρούμενο… γιατί έστω και μ’αυτό τον πόνο, εγώ κατάφερα και νίκησα…

Μα γιατί χρησιμοποίησα πάλι αυτό το ρημαδιασμένο ‘εγώ’;;; Βαρέθηκα τις νίκες… Ας απολαύσω και τις ήττες μου…

Ας ηρεμήσω κι ας ‘απολαύσω’ τον πόνο μου… ας τον ακούσω… δεν είναι εχθρός μου… είναι φίλος μου… σύμμαχος μου…

Κάτι θέλει να μου πει… μια συμβουλή που ίσως σταθεί σωτηρία… μια συμβουλή που θα έπρεπε να είχα ακολουθήσει πολύ καιρό πριν… Ας αφεθώ λοιπόν στον υπερβολικό τούτο πόνο κι ας προσπαθήσω να τον αποκωδικοποιήσω… να τον ακούσω, να τον καταλάβω και στη συνέχεια να τον χαϊδέψω, μήπως ηρεμήσει και φύγει για λίγο…

Ω! Θε Μου! τι υπερβολικός πόνος ο σημερινός!!!

Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον την δούλην Σου!

Υ.Γ. Πριν αναρτήσω το δακρύβρεχτο αυτό κείμενο, έκανα μια βόλτα στη μπλογκογειτονιά… διάβασα και καλημέρισα φίλους… κι ήδη αισθάνομαι καλύτερα…

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ!!!