Όποιος τολμά τα θεριά νικά!!!

Χάθηκα... χάθηκα λίγες μέρες... αλλά ήταν για καλό σκοπό...
Όποιος τολμά, τα θεριά νικά...
Είπαμε ότι σας λέω, δεν είναι ξεπατικωμένο από κάποιο βιβλίο αυτοβοήθειας αλλά έπειτα
από παρατήρηση πάνω σε μένα...
Δυο χρόνια σχεδόν δεν τολμούσα να ξεμυτίσω από το σπίτι μου... δυο χρόνια η σκέψη και μόνο ότι θα περπατήσω δυο βήματα μου έφερνε αφόρητους πόνους στο στήθος, φοβερή δυσφορία, αίσθημα λιποθυμίας, σιγουριά θανάτου... διάφορα...
Και κάποια στιγμή, αποφάσισα... να ζήσω...
Δυο χρόνια τώρα... ο άντρας μου και η κόρη μου με θερμοπαρακαλούσαν για ένα ταξίδι στο εξωτερικό... ήμουν ανένδοτη... εδώ τις καλοκαιρινές διακοπές των δύο τελευταίων ετών, δεν τόλμησαν να ξεμυτίσω από το ξενοδοχείο... μέχρι την πισίνα με το ζόρι πήγαινα...
Ώσπου είπα νισάφι... είναι πολύ εγωιστικό να στερείς τη χαρά από τους άλλους... στην ουσία τι έκανα... γινόμουν το κέντρο της προσοχής τους με τις αρρωστημένες μου φοβίες...
Κι αποφάσισα να δω πρώτα τους άλλους και μετά τον εαυτούλη μου... είπα "Σοφάκι, ας πεθάνεις, αλλά πρέπει να δεις και πέρα από τη μύτη σου"...
Όχι δεν ήταν εύκολο... Εκατό φορές προσπάθησα να κάνω πίσω... όμως τελικά τους έκανα έκπληξη κι έκλεισα εισιτήρια... και πήγαμε... και ναι... έκανα και έλκηθρο... και περπάτησα και μιάμιση ώρα στερί στο κέντρο του χωριού... και... και..., και...
Νίκες πολλές... όχι πως δεν υπήρξαν οι άσχημες στιγμές... όμως τις πάλεψα...
Γι'αυτό τολμήστε... ανακαλύπτω ξανά τι έχασα όλα αυτά τα χρόνια...
ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΛΜΑ ΤΑ ΘΕΡΙΑ ΝΙΚΑ!!!
Με τις καλύτερες ευχές μου για ένα πραγματικά ευτυχισμένο 2014!!!