Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Ευτυχία ή δυστυχία;;;

Κάπου διάβασα πως η ευτυχία είναι επιλογή (αν δεν κάνω λάθος σε κάποιο βιβλίο της Κατερίνας Τσεμπερλίδου)… Πολλές φορές τούτη η φράση περνάει από το μυαλό μου και αναρωτιέμαι πράγματι, αν η φράση τούτη κρύβει έστω και ψήγματα αλήθειας…
Όταν είμαι χάλια ψυχολογικά, λέω ότι όλα αυτά είναι βλακείες, όταν όμως ηρεμεί λίγο το μυαλό και η ψυχή λέω ότι η γυναίκα ίσως και να έχει δίκιο…
Σήμερα… μια και είμαι στο ντεμί… και έτσι και γιουβέτσι… μάλλον τείνω προς την πλάστιγγα πως έχει δίκιο…
Πως όσο απίστευτο κι αν μας ακούγεται, μας είναι πολύ πιο εύκολο να ζούμε στη δυστυχία μας… είναι πολύ πιο εύκολο να γκρινιάζουμε, να μιζεριάζουμε, να τραβάμε εν τέλει την προσοχή με τις δυστυχίες και τους πόνους μας παρά με τα επιτεύγματά μας…
Για σκεφτείτε λιγάκι…
Πόσοι άνθρωποι σας συνέτρεξαν, σας είπαν λόγια παρηγορητικά, σας χάιδεψαν το χέρι, σας άνοιξαν μια αγκαλιά (έστω και ψεύτικη) όταν εσείς κυλιόσασταν στα πατώματα… Πόσοι δεν σας είπαν τότε λόγια παρηγορητικά για να σας τονώσουν το ηθικό αλλά και υπογείως για να αισθανθούν οι ίδιοι καλά ότι ‘ξέρεις αυτός είναι πιο δυστυχισμένος από μένα άρα εγώ είμαι μια χαρά’…

Και τώρα για σκεφτείτε…
Πόσοι άνθρωποι χάρηκαν πραγματικά με τη χαρά σας;;; Πόσων ανθρώπων το πρόσωπο φωτίστηκε όταν πήρατε προαγωγή, όταν ερωτευτήκατε, όταν περάσατε πραγματικά καλά;;;
Μήπως είδατε μία σκιά να περνάει από τα μάτια τους;;; Μήπως είδατε το χαμόγελό τους να είναι ψεύτικο και βεβιασμένο;;; Μήπως σας είπαν ‘μπράβο, αλλά να μην χαίρεσαι πολύ… μην παίρνεις τα μυαλά σου αέρα’;;;


Κι έτσι σιγά – σιγά, συνηθίζουμε οι περισσότεροι να επιλέγουμε τη δυστυχία μας… γιατί με τη δυστυχία δεν γινόμαστε εύκολος στόχος των άλλων, με τη δυστυχία μας τραβάμε την αγκαλιά των άλλων (έστω κι αν είναι μια αγκαλιά νευρωτική κι αξιολύπητη…)

12 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κάπως έτσι αμφιταλαντεύομαι κα 'γω στις σκέψεις ανάλογα με τη διάθεση μου πάντα...όσο όμως περνάει ο καιρός πιστεύω κάθε μέρα και περισσότερο πως σχεδόν όλα εξαρτώνται από το πως τα βλέπουμε και τα νιώθουμε εμείς μέσα μας...από το πως είμαστε πραγματικά...κι ακόμη κι αν δεν είμαστε η προσωποποίηση της ευτυχίας θέλω να πιστεύω ότι δουλεύοντας σιγά σιγά το μέσα μας και προσπαθώντας,κάτι θα καταφέρουμε να αλλάξουμε προς το καλύτερο...αρκεί να ξακαθαρίσουμε τι είναι αυτό που θέλουμε στην πραγματικότητα....από εμάς και τους γύρω μας...

    Διέγραψα και ξαναέγραψα το σχόλιο μου γιατί στο προήγουμενο με συνεπήρε το θέμα και ξέχασα να σου πω καλησπέρα Σοφάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άμυ μου κι εγώ πιστεύω πως πρωτίστως τα πάντα ξεκινάνε από μέσα μας... πως οποιαδήποτε αλλαγή κι αν περιμένουμε από τους γύρω μας, δεν είναι εφικτή αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι...
      Όμως οι άνθρωποι είμαστε "ζώα κοινωνικά" ... θέλει μεγάλη αυτογνωσία για να μην παρασύρεσαι εύκολα από τους άλλους...

      Διαγραφή
  3. Καλησπέρα Σοφία, η δυστυχία μας κάνει πολλούς χαρούμενους κι η χαρά μας, γεμίζει σκυθρωπά πρόσωπα! Τα έχω εισπράξει και τα δυο!
    Δεν μου αρέσει να προβάλλεται η κλάψα κι η δυστυχία. Λέω ναι στον προβληματισμό και όχι στην μεμψιμοιρία! Ενδιαφέρον το θέμα σου πάντως! Φιλάκια πολλά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου,
      μου άρεσε πολύ η φράση σου "Λέω ναι στον προβληματισμό και όχι στη μεμψιμοιρία!"
      Μου θύμισε τον "ύμνο των μαύρων σκυλιών" του αγαπημένου Λουκιανού Κηλαηδόνη...
      Πολλά φιλιά!!!

      Διαγραφή
  4. Μεγάλο θέμα.. Οπωσδήποτε εμείς επιλέγουμε πως θα χειριστούμε αυτά που συμβαίνουν, οπότε και η δική μου πλάστιγγα γέρνει προς το να συμφωνήσω..

    Η Πέτρα έδωσε σε εσένα πάσα, οπότε μπορείς να το πάρεις και να βάλεις λέξη εδώ στο μπλογκ σου!

    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αύριο με το καλό θα την πάρω την πάσα...
      Καλό απόγευμα και σε σένα γλυκιά μου...

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ!

      Το όνομά μου είναι Γιώργος :)

      Καληνύχτα..

      Διαγραφή
  5. 1) Για το θέμα σου, φοβάμαι πως είναι ακριβώς έτσι, ακόμα κι από εμάς προς κάποιους άλλους, κάποιες φορές.... :(
    2) Με γεια το παιχνίδι! Όταν το ανεβάσεις, να μας προσκαλέσεις! Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρα μου, δυστυχώς δεν βγάζω τον εαυτό μου έξω από όλο αυτό... Κι εγώ έχω πιάσει τον εαυτό μου να "κουμπώνεται" στη χαρά του άλλου, ιδίως όταν δεν είμαι στα καλά μου... Επειδή πλέον το έχω συνειδητοποιήσει, προσπαθώ να αλλάξω...
      Εννοείται ότι θα σας προσκαλέσω για παιχνίδι!!!

      Διαγραφή
  6. Σοφάκι μου καλησπέρα.
    Εγώ θα σου δώσω ενα λινκ να μπεις να διαβασεις ενα ποστ που ειχα κανει παλια, εκει θα καταλαβεις την αποψη μου για την ευτυχια.
    http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/09/blog-post_10.html

    Καλο βραδυ ευχομαι!
    και οιλα θα πανε καλα!
    φιλακια πολλα!

    και αναμενω το παιχνιδι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έχω πει ότι τους ανθρώπους που με αγαπούν τους ξεχωρίζω από την αληθινή τους χαρά στη δική μου χαρά!
    Αλλά όχι! Δεν θα γίνω δυστυχισμένη για να μην προκαλώ! 'Εχω μάθει να βγάζω το αληθινό μου πρόσωπο έξω ...και σε όποιον αρέσει!
    Φιλιά πολλά! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή