Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Αγάπη είναι...

Κάτι άλλο είχα σκοπό να γράψω σήμερα, αλλά μετά από την περιδιάβαση μου στα μπλογκόσπιτα σας, είδα την πρόσκληση της airis, της γλυκιάς μου Αριστέας...

Κι επειδή δεν πρέπει ποτέ να λέμε όχι στις προκλήσεις της ζωής και πολύ περισσότερο στις προσκλήσεις φίλων, ακόμα κι αν αυτοί είναι φίλοι διαδικτυακοί (η ανάγκη για επικοινωνία είναι παντού μεγάλη), δέχτηκα με πολύ μεγάλη μου χαρά κι ακόμη μεγαλύτερη ειλικρίνεια να απαντήσω στις ερωτήσεις που αφορούν την αγάπη....

Απαντώ λοιπόν δίχως φόβο και πάθος....

1. Το δικό σου τραγούδι για την ερωτική σχέση

Δεν έχω άμεσα συνδεδεμένο κάποιο τραγούδι με την ερωτική σχέση... Βρε μήπως τελικά οι έρωτες της ζωής μου, ήταν πεζοί δίχως είδος ρομαντισμού; Βρε μήπως είμαι ένα “άθλιο λογικό υποκείμενο” δίχως ίχνος συναισθήματος;;;
Μπα... δεν νομίζω...
ωστόσο ψηφίζω ως άκρως ερωτικό κομμάτι και το number one για την ερωτική σχέση, το τραγούδι του Stevie Wonder, το “I've just called to say I love you”... που το άκουγα στην εφηβεία μου και βαλάντωνα στο κλάμα για έρωτες ανεκπλήρωτους και μη... πραγματικούς και ουτοπικούς... για έρωτες παρελθόντες, παρόντες και μέλλοντες...



2. Το αντίθετο της αγάπης είναι το μίσος;

Φυσικά και όχι. Είμαι κάθετη σε αυτή μου την άποψη. Το αντίθετο της αγάπης είναι ο φόβος. Όταν ένας άνθρωπος δεν αισθάνεται αγάπη, αισθάνεται μόνος, ανασφαλής κι ως αποτέλεσμα έρχεται ο φόβος... Όσο περισσότερο φοβάται ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερο ελλιπής είναι από αγάπη.

3. Μια εικόνα από τις άπειρες της αγάπης

Μία μητέρα με το μωρό της αγκαλιά, να το θηλάζει... Ναι ξέρω... ίσως περιμένατε μια εικόνα έρωτα και άλλων συναφών... όμως για μένα αυτή είναι η εικόνα της υπέρτατης και άδολης αγάπης...

4. Δώσε την αγάπη μέσα από τις αισθήσεις

Αν και δεν έχω ιδιαίτερη σχέση με τις αισθήσεις και τα συναισθήματά μου (είμαι υπερβολικά εγκεφαλικό και λογικό άτομο, γι'αυτό τα τραβάω όλα αυτά... έχω χάσει τελείως την επαφή με τον εσώτερο εαυτό μου), θα προσπαθήσω...

Χρώμα...
Κόκκινο... δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο...

Άρωμα...
Λεβάντας... άσχετο το ξέρω... αλλά άρωμα αληθινής, φρέσκιας λεβάντας... όχι αυτής της ψεύτικης που βάζουν στα απορρυπαντικά για τα πατώματα... ίσως γιατί τη λεβάντα, την έχω συνδέσει στο μυαλό μου μ'έναν τόπο και μια εποχή, υπέρτατης ευτυχίας κι ελευθερίας... και για μένα αγάπη είναι αυτό... υπέρτατη ευτυχία κι ελευθερία...


Ήχο...
Χμμμ.... χμμμ... Το τιτίβισμα των πουλιών... τον παφλασμό των κυμάτων... το σφύριγμα του ανέμου....

5. Μια ζωή χωρίς αγάπη είναι...

άδεια. Μία λέξη τα λέει όλα.


Merci για μια ακόμη φορά γλυκιά μου Αριστέα...

Φιλάκια!!!

5 σχόλια:

  1. Σοφία μου καλησπέρα! Σε ευχαριστώ που έπαιξες και μάλιστα τόσο όμορφα!
    Χάρηκα πολύ για το όχι μίσος καθώς το ίδιο πιστεύω κι εγώ!

    Να'σαι καλά κοπέλα μου! :))
    Καλό Σαββατόβραδο εύχομαι!
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όμορφες οι απαντήσεις σου συμφωνώ για την αγάπη της μάνας!!!
    Συγγνώμη που χάθηκα, έχω κάποια προβληματάκια με το internet... καλό σου βράδυ :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μου άρεσαν οι απαντήσεις σου...και ειδικά εκεί στο λεβάντα που ειναι κατι το αγαπημένο μου χρώμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλημερα και καλη εβδομαδα φιλη μου!
    υπεροχο ποστ! φιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή