Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Τώρα είναι η στιγμή της ευτυχίας σου!!!


Ξυπνάς το πρωί και πριν προλάβεις να σηκωθείς από το κρεβάτι, το μυαλό σου είναι ήδη παραγεμισμένο με τις σκέψεις που αφορούν τις υποχρεώσεις της ημέρας και όχι μόνο: να πας τα παιδιά στο σχολείο, να μην αργήσεις στη δουλειά (αν έχεις φυσικά), τους λογαριασμούς που έχεις να πληρώσεις, τη γιαγιά που γκρινιάζει γιατί δεν την πήρες τηλέφωνο, τον άντρα σου που μουρμουρίζει γιατί έχεις πάρει παραπάνω κιλά… και ό,τι άλλο κατεβάσει το άτιμο συνειδητό και υποσυνείδητό σου εκείνη την ώρα…

ΜΗΝ ΤΟ ΑΦΗΣΕΙΣ… Κάνε αμέσως αυτές τις σκέψεις DELETE!!!

Ξύπνησε και φρόντισε ν’αφιερώσεις πέντε ολόκληρα λεπτά (ναι είναι θαυματουργά, πίστεψε με) σε σένα… Ξαπλωμένος καθώς είσαι, σκέψου τι ωραία που θα είναι η σημερινή σου μέρα… πως θα πιεις τον αγαπημένο σου καφέ… πως θα πεις μια ‘χαζομάρα’ μ’ένα φίλο… πως θα σηκώσεις το κεφάλι σου ψηλά και θα θαυμάσεις για μια ακόμη φορά τον ουρανό (καταγάλανος ή με σύννεφα, ο ουρανός είναι πάντα συγκλονιστικός)!

Έχεις τόσα ωραία πράγματα να σκεφτείς… Κάντο!!! ΣΗΜΕΡΑ! ΤΩΡΑ! ΟΧΙ ΑΥΡΙΟ!!!

Θα μου πεις… πως δεν είναι εύκολο… πως δεν γίνεται…

Το ξέρω… Δεν σου είπα πως θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη… Δεν σου είπα πως είναι εύκολο… Όμως πρέπει να ξεκινήσεις… Να κάνεις το πρώτο βήμα… κάποιες μέρες να ‘πιέσεις’ τον εαυτό σου… Μην αναβάλλεις… ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΣΟΥ…

Δεν μιλάω εκ του ασφαλούς… κι εγώ έτσι ξεκίνησα… είμαι ακόμα στην αρχή αλλά ήδη έχω δει τα πρώτα δείγματα… κι αισθάνομαι χαρούμενη για τα μικρά και θαυματουργά επιτεύγματά μου…

Η χθεσινή ζεστή καλημέρα από τις δύο πρώτες διαδικτυακές μου φίλες με γέμισαν απίστευτη χαρά!!! Μ’έκαναν να τραγουδήσω και να χαμογελάσω… Τόσα χρόνια που ‘μίρλιαζα’ στο παλιό μου μπλογκ, μόνο ένας άνθρωπος βρέθηκε να μου πει ‘καλημέρα’… Και μόλις πήρα την απόφαση, να πάρω την ευτυχία μου στα χέρια μου, ο αέρας αρχίζει δειλά – δειλά να φυσάει από το Λεβάντε…

Και σήμερα στο ξύπνημα, ένας ‘ελέφαντας’ γνώριμος ήρθε για τη συνηθισμένη του καλημέρα… κάθισε στο στήθος μου και με πίεζε… κι εγώ ξέρετε τι έκανα;;; Αντί να τον φοβηθώ… αντί να του θυμώσω… αντί να του γκρινιάξω… του χαμογέλασα… και του μίλησα δυνατά… ναι, αλήθεια… του μίλησα δυνατά…

«Καλημέρα!», του είπα… «Τι λες, πάμε για πρωινό καφεδάκι;;;»

Και κατεβήκαμε παρέα κι εκείνος δεν ήθελε να φύγει και μ’ακολούθησε στο καφέ… Όμως εγώ προτίμησα να καλημερίσω πρώτα το παλληκάρι στο μπαρ, μετά να χαμογελάσω στον άγνωστο διπλανό μου και μετά να γελάσω μ’ένα αστείο mail που μου ‘στειλε μια πελάτισσα…

Και ξέρετε τι έγινε;;; Ο ελέφαντας με βαρέθηκε κι έφυγε πολύ πιο γρήγορα από τις υπόλοιπες μέρες… Δεν είχα τίποτα να του δώσω από αυτά που ήθελε… Πήρε τα κουβαδάκια του και πήγε σ’άλλη παραλία…

Πολυλογού έγινα σήμερα!!!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΛΟΙΠΟΝ γιατί έχουμε και μια δουλειά που μας περιμένει!

Φιλάκια στα μουτράκια και μην ξεχνάτε ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ…

(Άσχετο αλλά θυμήθηκα τώρα τη Μαρία Αλιφέρη… τότε εκείνο το ‘σ’αγαπώ’ το κορόιδευα… τώρα το βρίσκω μαγευτικό… υπάρχει τίποτα καλύτερο από την αγάπη;;;)
 
Υ.Γ. Για πρωινή ανάρτηση πήγαινε, αλλά ο δαίμων του υπολογιστή του γραφείου, χάλασε τα σχέδια μου...

2 σχόλια:

  1. Μου έφτιαξες τη διάθεση Σοφία μου και σ'ευχαριστώ γι'αυτό...!
    Συμφωνώ με όσα λες και χαίρομαι που πλεον βλέπεις την ζωή τόσο αισιόδοξα...το κολπάκι σου θα το δοκιμάσω αύριο το πρωί...!
    Μια γλυκιά καληνύχτα σου εύχομαι :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημερούδια Κάθε Μέρα, όλη μέρα!!!
      Ναι το κολπάκι σιγά - σιγά πιάνει... όχι αμέσως, όχι πάντα, αλλά επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως... αρχίζω να κάνω φίλο τον "ελέφαντα" κι αυτός δεν θέλει φίλους... φοβάται τις ζεστές ανθρώπινες σχέσεις... γι'αυτό φεύγει μακριά!!!

      Διαγραφή