Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Έξοδος κινδύνου...

Καλημερούδια!!! Καλησπερούδια!!!
Κι άλλη ερώτηση κρίσεως σας έχω σήμερα…
Τι κάνεις όταν αισθάνεσαι ότι όλα γύρω σου σε πιέζουν αφόρητα… ότι τίποτα πλέον δεν σε ευχαριστεί… ότι τιμωρείς ανελέητα τον εαυτό σου… ότι το βάρος της ψυχής σου, έχει γίνει πλέον ένα μόνιμο βάρος στο στήθος σου που σου φέρνει συνεχή πόνο κι έντονη δυσφορία;;;
Τι κάνεις όταν αντιλαμβάνεσαι ότι θέλεις επειγόντως να φύγεις απ’όλους κι απ’όλα κι εσύ δεν έχεις το θάρρος να κάνεις ούτε ένα τόσο δα μικρό βηματάκι;;;

Γιατί μερικοί άνθρωποι προτιμούμε τον μαρτυρικό θάνατο από την ηρωική έξοδο;;;

5 σχόλια:

  1. μεγαλο ερωτημα Σοφακι μου!
    και εγω το ψαχνω ακομη μου!

    τι κανεις αραγε; περα απο το να προσπαθεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ασκήσεις χαλάρωσης για να περάσει "η κακιά η ώρα"...
    Μετά, σου περνάει κι αρχίζεις και πάλι να "ζεις" μέχρι την επόμενη κατάσταση δυσφορίας... Στα γράφω αυτά γιατί κι εγώ δεν βρίσκω τίποτα (άλλο) να κάνω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κάνεις το πρώτο μικρό μικρούτσικο baby step!
    Όλα αρχίζουν από κάπου!

    Θέμα για το ντιβάνι μου !!!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τι κάνεις/τι κάνουμε; τα δεχεσαι/δεχόμαστε και δεν αντιδράς/αντιδρούμε; ή τους ξεκαθαρίζεις/ζουμε τι ειναι αυτο που θέλεις/θέλουμε..ανθρωποι είμαστε , δεν είμαστε ρομπότ να μας ρυθμίσουν οι άλλοι πως να λειτουργούμε/σκέφτομαστε/μιλάμε/αντιδράμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή