Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Για να δούμε...

Ξέρω κανονικά πως δεν πρέπει να το γράψω για να ζητήσω τη συμπόνια, όμως είναι πάνω από τον εαυτό μου…
Σε μια ωρίτσα είναι να πάω κάπου, που πηγαίνει όλος ο κόσμος, αν μη τι άλλο, με ευχαρίστηση…
Εγώ όμως στην κυριολεξία τα έχω παίξει… Πιστεύω πως θα πάω εκεί και θα λιποθυμίσω, θα «πεθάνω», θα τα δω όλα…
Ελπίζω να τα καταφέρω…
Δεν σας λέω που… Θα σας πω όταν με το καλό, επιστρέψω… εάν επιστρέψω… εάν δεν λιποθυμίσω, εάν δεν δω τα ραδίκια ανάποδα…

Φιλιούσκα!!!

2 σχόλια:

  1. Σοφάκι μου γλυκό...όσο κι αν σου φαίνεται βουνό και δύσκολο όλο αυτό,είμαι σίγουρη πως και 'συ στο βάθος του μυαλού σου ξέρεις ότι δεν θα πάθεις τίποτα!!!Απλά οι φόβοι δεν σε αφήνουν να το δεις ξεκάθαρα τη συγκεκριμένη στιγμή...
    Προσπάθησε να αφήνεις κάθε φορά και από έναν φόβο πίσω σου...
    Την καλημέρα μου και περιμένω νέα σου!
    φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με ανησύχησες... να σκέφτεσαι ότι εμείς οι μπλοκοφίλοι σου ειμαστε νοερά τουλάχιστον μαζί σου... εύχομαι να πάνε όλα καλά και θα περιμένω νεότερα
    Φιλούθκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή