Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

Μόρα, Μορμώ κι εγώ δεν ξέρω τι...

Καλημέρααααααααα!!!!!!!!!!
Λοιπόν… σήμερα θα σας περιγράψω την τρομακτική μου χθεσινή εμπειρία και θα ήθελα πολύ να μάθω αν είχατε ποτέ ανάλογη εμπειρία… αν και την είχα ακουστά, δεν είχε τύχει να την βιώσω και ειλικρινά δεν ήταν καθόλου μα καθόλου ευχάριστη…
Ήμουν σε φάση να κοιμηθώ, προερχόμουν από μια εβδομάδα γεμάτη ένταση, όταν σε φάση ‘λίγο πριν με πάρει ο ύπνος’ ή μπορεί και να με είχε πάρει, δεν ξέρω… αισθάνομαι ένα χέρι να μου σφίγγει το λαιμό και στη συνέχεια το ίδιο χέρι να θέλει να μου ξεριζώσει την ψυχή (και φυσικά πακετάκι πόνος αφόρητος στο στήθος)…
Θέλω να σηκωθώ έντρομη αλλά το σώμα μου δεν υπακούει με τίποτα, το μυαλό μου όμως λειτουργεί κανονικά, μες στον ύπνο – ξύπνιο μου αντιλαμβάνομαι ότι θα γλιτώσω από αυτή την κατάσταση μόνο αν καταφέρω να τσιρίξω δυνατά, όμως η φωνή δεν βγαίνει με τίποτα (εννοείται η κουλαμάρα συνεχίζεται) μέχρι που κάποια στιγμή βγάζω μια τσιρίδα και πετάγομαι όρθια… η καρδιά μου χτυπάει γρήγορα (αλλά όχι τόσο γρήγορα όσο θα φανταζόμουν μετά από τέτοιο τρόμο…)
Είμαι σίγουρη ότι μετά από τέτοια τσιρίδα, ο άντρας μου θα έχει ξυπνήσει αλαφιασμένος, όμως κοιμάται δίπλα μου ‘σαν πουλάκι’… Προφανώς η τσιρίδα ήταν στον ύπνο μου… ούτε η κόρη μου που κοιμάται στο διπλανό δωμάτιο δείχνει να έχει ακούσει τίποτα…
Μέχρι να ηρεμήσω, έχω την εντύπωση ότι μέσα στο δωμάτιο κυκλοφορεί μία μαύρη σκιά που απομακρύνεται πλέον σιγά – σιγά αλλά μου λέει «πως φεύγω τώρα αλλά μην νομίζεις πως κέρδισες – θα ξανάρθω…»
Ακούω τον εαυτό μου να ψελλίζει αυθόρμητα «η Μόρα», μια λέξη που διάβασα κάποτε στο πολύ μακρινό παρελθόν και που είχα ξεχάσει την ύπαρξή της κι αρχίζω αμέσως να λέω την προσευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με».
Κάποια στιγμή ηρέμησα, κατάφερα να κοιμηθώ, όμως παρά το γεγονός πως ήρθα κανονικά στη δουλειά, το στήθος μου, τα πλευρά μου, η πλάτη μου, πονάνε υπερβολικά… πόσο σφιγμένη πρέπει να ήμουν ή και να είμαι ακόμα…
Με λίγη έρευνα στο ευλογημένο – καταραμένο διαδίκτυο έμαθα πως τούτο το φαινόμενο ονομάζεται ‘υπνική παράλυση’ είναι ακίνδυνο μεν, τρομακτικότατο δε κι εμφανίζεται συνήθως σε εποχές ακραίου στρες… επειδή είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο, απαντάται επίσης σε όλους τους λαούς πίσω από διάφορες μυθοπλασίες…
Τώρα γιατί σας τα λέω όλα αυτά… απλά γιατί δεν ήθελα να το κουβαλάω μέσα μου… γιατί έτσι… γιατί γιουβέτσι… γιατί κάποιος άλλος εκεί έξω μπορεί να το έχει νοιώσει και να ενώσει την εμπειρία του μαζί με τη δική μου…

Κουκλόνια, να έχετε μια όμορφη και ήρεμη Παρασκευή!!! Κι επειδή με μένα ποτέ δεν είναι κανείς σίγουρος κι ίσως, λέω ίσως, να μην εμφανιστώ ούτε το Σαββατοκύριακο, τις ευχές μου για ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο προκαταβολικά!!!

19 σχόλια:

  1. Σοφάκι μου δυστυχώς είναι κάτι που έχω πάθει αρκετές φορές....
    Σίγουρα έχει να κάνει και με το άγχος αλλά δεν πιστεύω πως είναι μόνο αυτό...δεν θα ήθελα να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες...θα σου πω απλά πως είχα συζητήσει με τον πνευματικό μου για το θέμα και η άποψη του ήταν πως αυτό που βοηθάει πραγματικά εκείνη τη στιγμή είναι μια προσευχή που γίνεται μέσα από την ψυχή...προσωπικά αυτή ήταν η αντίδραση μου αυτόματα...και μετά από λίγα δευτερόλεπτα (άσχετα που για μας μοιάζουν αιώνια και αφόρητα) μειώνεται και εξαφανίζεται σιγά σιγά αυτό το απαίσιο συναίσθημα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΄Αμυ μου, κι εμένα η προσευχή εκείνη την στιγμή με βοήθησε πάρα πολύ...
      Τόσο απαίσιο συναίσθημα μπρρρ...
      Εύχομαι πλέον να μην το αισθάνεσαι πια...

      Διαγραφή
    2. Δόξα τω Θεό Σοφάκι μου έχω να το πάθω καιρό....απαίσιο πραγματικά...εγώ το είχα αισθανθεί και παρομοιάσει σαν μια προ-γεύση από την "κόλαση"...τόσο απαίσιο.....

      Διαγραφή
  2. Πω πω τι μου θυμισες σημερα Σοφια μου.

    Λοιπον συνοπτικα οι δικες μου ιστοριες ειναι 3.

    Οταν ημουνα περιπου 18-19 χρονων για ενα διαστημα αισθανομουνα ανα διαστηματα πως μια μαυρη σκια περνουσε απο πισω μου και ανατριχιαζα. Αυτο το ειχα αισθανθει 3-4 φορες ωσπου μια μερα καθομουνα με τη ξαδερφη μου και συζητουσαμε ορθιες ενω εκεινη (ιδια ηλικια με μενα) επλενε τα πιατα. Ξαφνικα αισθανομαι αυτο το πραγμα να περναει πισω μου και γουρλωνω τα ματια. Παγωνω και βλεπω και τη ξαδερφη μου να εχει μια περιεργη εκφραση και συνειδητοποιουμε πως ειχαμε αισθανθει ακριβως το ιδιο πραγμα. Αναψαμε καιρι σε μια εκκλησια και εκτοτε δεν ξαναεγινε κατι αλλο.

    Μετα απο καποια χρονια ημουνα στη δουλεια και σφουγγαριζα. Ξαφνικα ακουω βηματα (ακουσα πως καποιος ανεβαινε τα σκαλια για να μπει μεσα). Ημουν γυρισμενη πλατη, γυριζω γιατι θεωρησα πως ηταν καποιος πελατης και δεν ηταν κανενας. Ανατριχιασα και μονο στη σκεψη. Παλι κατεφυγα στην προσευχη και σε κερακι.

    Και το αποκορυφωμα πριν κανα 1μιση, ισως και περισσοτερο χρονο ημουνα μεταξυ υπνου και ξυπνιου ομως ειπες και εσυ και ηταν περιπου 7 το πρωι. Δουλευα θυμαμαι και επρεπε να σηκωθω. Γυρναω στο πλαι και ημουνα στη φαση θελω κ αλλο υπνο ωσπου ξαφνικα ακουω ενα θορυβο, σαν τριξιμο απο ροδακι καροτσιου σουπερ μαρκετ. Αυτοματα σκεφτομαι πως θα ειναι οι απο πανω που κανουν θορυβο. Αλλα αυτος ο θορυβος δυναμωνε και εμοιαζε να ειναι σπιτι μου. Και ξαφνικα οπως ημουνα γυρισμενη στο πλαι αισθανομαι να σηκωνεται καποιος απο πλαι μου και να ερχεται να καθεται πανω στο χερι μου με δυναμη. Θυμαμαι πως πονεσα πολυ και επισης κατι ακαταλαβιστικα μου ψυθιυρριζε. Ηθελα να σηκωθω και δε μπροουσα. Ωσπου αρχισα να προσευχομαι και λες και βρηκα δυναμη απο το πουθενα πεταξα τη κουβερτα και σηκωθηκα. Αναψα το φως και δεν υπηρχε κατι. Η καρδια μου παντως χτυπουσε δυνατα.

    Δε ξερω τι ηταν η τι μπορει να ηταν και δε θελω να μαθω. Ουτε και να ξαναζησω. Ομως ομολογω πως παντα η προσευχη και ενα κερι με βοηθουσαν!

    Καλο σκ! (μετα τα τρομαχτικα) χαχαχα

    Φιλακια πολλα!

    * Παντως πολλοι ανθρωποι εχουν ζησει αναλογα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκφρασούλα μου, σ'αυτές τις φάσεις αρχίζεις να πιστεύεις πως ίσως υπάρχει κι ένας άυλος κόσμος μη ορατός σε μας...
      Δεν ξέρω πια... άλλες φορές λέω φυσικά και υπάρχει κι άλλες ότι όλα αυτά είναι βλακείες του νου...
      Καλό Σ/Κ γλυκιά μου!!!

      Διαγραφή
  3. Σοφακι μου δεν μου συνεβη και δεν θελω ποτε να συμβει!!! Οτι καλυτερο που εκανες την ευχη ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ εχει μεγαλη δυναμη!!! Σε φιλω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφία μου, ελπίζω να μην σου συμβεί τίποτα... Το είχα ακούσει από αλλού αλλά ποτέ δεν είχα φανταστεί πως είναι τόσο άσχημο συναίσθημα...

      Διαγραφή
  4. Φίλη μου εγώ είχα γενικά κάποιες παράξενες εμπειρίες στη ζωή μου όχι όμως ολόιδια με τη δική σου. Για παράδειγμα όταν ήμουν στην εφηβεία, για μεγάλο διάστημα είχα χάσει τον ύπνο μου, σε σημείο να πηγαίνω στο σχολείο πτώμα.. Με το που ξάπλωνα και ξεκίναγε να με πάρει ο ύπνος, ένοιωθα ένα άγγιγμα από χέρι στο κεφάλι μου (συνήθως) ανατρίχιαζα άνοιγα τα μάτια μου και δεν ήταν κανείς!!! Το πάθαινα κάθε βράδυ σε σημείο να'χω αποκτήσει ψυχολογικό πρόβλημα κάθε φορά που ερχόταν η ώρα για ύπνο. Μάλιστα μετά από αρκετές συνεχόμενες βραδιές που δεν υποχωρούσε το "πρόβλημα" άρχισα (κοτζάμ γαιδούρα) να πηγαίνω να ξαπλώνω με τη μητέρα μου για να μη φοβάμαι.. Μετά από πολύ προσευχή κάποια στιγμή σταμάτησε. Δεν το ξανάπαθα από τότε, βέβαια έχω πάθει άλλα (που να τα λέω όμως θα με πάρουν για τρελλή...) Πάντως νομίζω ότι το άγχος είναι αυτό που παίρνει διάφορες "μορφές" είναι πολύ ύπουλο συναίσθημα.. Φιλάκια πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά Μαρία μου, αν αρχίσουμε να συζητάμε για το τι έχουμε πάθει από άγχος, δεν ξέρω ποια θα είναι πιο τρελλή από τις δυο μας... Μην τα ψάχνεις... Το πρόβλημα είναι πως αν δεν το εκλογικεύσεις όλο αυτό, σίγουρα το γυρνάει σε φοβίες...
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Ας ρίξω κι εγώ ένα ευχέλαιο, αλλά μια φορά ένιωθα κι εγώ σαν να παρέλυσα στον ύπνο και νόμιζα πως πάθαινα εγκεφαλικό φτου φτου φτου φτου Παναγία μου! Σε φιλώ σκιαγμένη και παρασκιαγμένη θα έλεγα! (δεν πιστεύω απόψε να δω τίποτα περίεργο στον ύπνο μου, γιατί την έβαψες!! χαχα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχαχαχα Πετροκόριτσο δεν παίζεσαι λέμε!!!!!
      σε πάω με χίλια!!!!χαχαχαχαχα:))

      Διαγραφή
    2. Πετροκόριτσο, ελπίζω να είχες μια υπέροχη νύχτα κι έναν ξεκούραστο ύπνο και να μην με πάρεις με τα "μπάζα" πρωινιάτικα...
      Πολλά φιλιά!!!

      Διαγραφή
  6. Αχ βρε Σοφία μου τι ήταν αυτό που έπαθες.. πολύ τρομαχτικό.. Ελπίζω να ηρέμησες τώρα.. Προσπάθησε να μην το σκέφτεσαι πολύ και αυτές οι έρευνες στο ιντερνετ δεν έιναι πάντα καλές.. μας γεμίζουν με φοβίες.. Μήπως περνάς πολύ ζόρικη περίοδο στην ζωή σου με πολλά άγχη;
    Η μοναδική φορά που είχα τρομαχτική εμπειρία στον ύπνο μου ήταν όταν είδα μία ανθρώπινη μορφή άνδρα αγνώστου να τρέχει κατά πάνω μου.. Πετάχτηκα πάνω και φώναξα και από τότε δεν ξαναείδα κάτι σχετικό.
    Ουφ δεν τα μπορώ καθόλου αυτά.. Στεναχωριέμαι όταν συμβαίνουν σε άλλους τακτικά και σε έντονη μορφή.. Να περάσεις όμορφα και να σκέφτεσαι όσα σε κάνουν χαρούμενη ναι; Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου, ευτυχώς πέρασε κι ευτυχώς έπεισα τον εαυτό μου και δεν το σκέφτομαι....
      Ότι είμαι σε φάση με πολλά άγχη, αυτό είναι γνωστό...
      Να έχεις μια όμορφη Κυριακή!!!

      Διαγραφή
  7. Παναγία μου και μονο που το διέβασα ..τρόμαξα..φοφήθηκα...φαντάζουμε εσύ που το ζησες κιόλας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν πράγματι μια τρομακτική εμπειρία αλλά εμπειρία...
      Μέσα σ'όλα που έχω ζήσει στη ζωή μου, πλέον μπορώ να "καμαρώνω" πως το έζησα κι αυτό...
      Τι λέω η άτιμη η γυναίκα νυχτιάτικα...

      Διαγραφή
  8. Α επιβάλλεται το γρηγορότερο εκείνο το σεμινάριο διαχείρισης άγχους! :)))
    Φιλάκια πολλά Σοφία μου! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ναι Σοφία, έχω ξανακούσει παρόμοια ιστορία... είναι καθαρά αποτέλεσμα εσωτερικής πίεσης πολλών ημερών.
    Αυτό που μας συμβουλεύουν είναι, να βγάζουμε προς τα έξω συζητώντας με τον/την καλύτερο μας φίλο αυτό που μας βαραίνει, έτσι ο ύπνος γίνεται πιο καλός και δεν σωματοποιούνται τα προβλήματα μας...
    "Της νύχτας τα φαντάσματα (καμώματα) τα βλέπει η μέρα και γελά...
    (Συνεχίζω το περιδιάβασμα με πολύ ενδιαφέρον) !!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή