Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Αέναη επιστροφή!!!



Επέστρεψα!!! Μετά από πάρα πολύ καιρό!!! Και ψάχνω την άνοιξη στα τέλη φθινοπώρου!!!
Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω για πόσο καιρό, θα κρατήσει τούτη η επιστροφή... Έκανα αποχή από το internet γιατί δεν είχα διάθεση και γιατί έβρισκα σιγά - σιγά ξανά το χαμένο εαυτό μου... Και ναι... είμαι μια Σοφία πολύ πιο ζωντανή από κείνο το τρομαγμένο πλάσμα που γνωρίσατε κάποτε... Στέκομαι ξανά στα πόδια μου, αποκτώ εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και κυρίως μαθαίνω να τον αγαπώ ξανά από την αρχή... και μαζί με τον εαυτό μου, αρχίζω κι αγαπώ ξανά όλους τους ανθρώπους γύρω μου και δίνω απλόχερα τη συγχώρεσή μου (τουλάχιστον το προσπαθώ...)
Προσπαθώ να ανακαλύπτω τον καλυμμένο θυμό μου, να τον αποκωδικοποιώ και να τον στρέφω σε άλλα μονοπάτια... κι όχι με τη μορφή αυτομαστιγώματος πάνω στο κορμί μου και δη στο στήθος μου... άλλοτε πιάνει... άλλοτε όχι...
Θυμάστε την ομοιοπαθητική που είχα ξεκινήσει;;; Πιστεύω πως μου έδωσε τη γερή ώθηση που χρειαζόμουν για να πάρω μπροστά... 
Έχει ένα μήνα που ξεκίνησα και διατροφή... να χάσω επιτέλους αυτά τα 15 παραπανίσια κιλά που έχουν κολλήσει επάνω μου και με κάνουν να μοιάζω σαν κινητό ροδαλό γουρουνόπουλο... έχασα τα δυόμισι... έχω δρόμο ακόμα μπροστά μου αλλά δεν βιάζομαι... η υπομονή είναι μία από τις αρετές μου... είναι ένα από τα καλά που μου κληροδότησαν οι βαρβάτες κρίσεις πανικού μου και οι φοβίες μου... να έχω υπομονή, επιμονή, προσήλωση στο στόχο και όλα θα περάσουν... αν όχι όλα, τουλάχιστον κάποια από αυτά...
Δεν έχω φτάσει ακόμα στον τελικό μου στόχο... Έχω ακόμα πολλά να πολεμήσω... τα πρωινά μου, ας πούμε, συνεχίζουν να είναι δύσκολα... όμως τολμώ... ή μόλις αισθανθώ ότι παραζορίζομαι κι ότι δεν έχω από πίσω μου εφεδρείες, τα παίζω... όπως σήμερα για παράδειγμα... όμως τολμώ... δεν θέλω να ξαναγυρίσω ποτέ - πίσω σ'εκείνο το τέλμα... κι όταν πέφτω για λίγο, ψάχνω αμέσως για στηρίγματα, να πατήσω και ν'ανέβω... να μην κατρακυλίσω ξανά...
Υπάρχει ελπίδα... την βλέπω καθημερινά στον ήλιο που ανατέλλει... στο χαμόγελο της κόρης μου... ακόμα και στο μουδιασμένο βλέμμα μου... που πλέον δεν είναι ένα βλέμμα αγελάδας, αλλά ένα βλέμμα κουρασμένου πολεμιστή... κουρασμένου μεν, πολεμιστή δε...
Είμαι εδώ... δεν είχα φύγει και ποτέ... μια ανάπαυλα χρειαζόμουν... μια αίσθηση ελευθερίας... είμαι εδώ... με τα πάνω μου και τα κάτω μου... 
Σας φιλώ γλυκά!!!

10 σχόλια:

  1. Γουέλκομ μπακ Σοφί ! ;-)
    Χαίρομαι πολύ για σένα !
    Καλή συνέχεια να έχεις καλή μου ♥
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλώς ήρθες και συνέχισε γερά και με δύναμη ... εύχομαι τα καλύτερα και τα αισιοτερα !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πόσο χάρηκα και που επέστρεψες και με όσα έγραψες! Χαίρομαι που επιτέλους βλέπεις το φως και ψάχνεις την άνοιξη!
    Όλα θα πάνε καλά γιατί είσαι πολεμιστής!!! Τα πάνω και τα κάτω μες στο πρόγραμμα είναι!
    Εύχομαι τα καλύτερα! Σε φιλώ! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι γλυκιά μου... βλέπω φως και το ζω κιόλας... κι όταν έρχονται για λίγο τα σκοτάδια, είναι για να εκτιμήσουμε περισσότερο το φως...
      Σ'ευχαριστώ για τις ευχές!!!

      Διαγραφή
  4. που σαι εσυ κοπελα μου!
    καλως ορισες! ευχομαι να εισαι καλα!
    φιλακια πολλα! καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλώς όρισες Σόφι και εύχομαι να συνεχίσεις να αντλείς χαρά από το μουτράκι της κορούλας σου.
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλωσόρισες Σόφη μας και να είσαι καλά και πάντα στις επάλξεις ενάντια στον εσωτερικό σου/μας αγώνα! Φιλιά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι χαρά και πάλι, "λουλούδι" μου!
    Ούτε για μια στιγμή δεν πίστεψα πως όλες σου οι προσπάθειες θα πήγαιναν χαμένες!
    Χίλια μπράβο σου και μη ξεχνάς πως ένα ταξίδι εκατοντάδων χιλιομέτρων αρχίζει από ένα βήμα και εσύ έχεις κάνει ήδη πολλά βήματα! ;-)
    Προσωπικά, δεν αφήνω την ομοιοπαθητική παρόλο που και η ίδια, είμαι καλά... (όσο "καλά" μπορεί να είναι κανείς στην εποχή μας)!

    ΑΦιλάκια με όλη μου την Αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή