Δεν ξέρω αν τα πρωινά ή τα βραδινά σας είναι πιο δύσκολα…
Εμένα πάντα το πρωί είναι το ‘δύσκολο’ μου…
Όσο περνάει η μέρα, τόσο καλύτερα νιώθω, μέχρι που το βράδυ
είναι η πιο ‘δυνατή’ στιγμή μου…
Έχω αναρωτηθεί πάμπολλες φορές μήπως τελικά έπρεπε να δουλεύω
νύχτα… μήπως σε κάποια προηγούμενη ζωή μου ήμουν ‘καμπαρετζού’, μήπως η νύχτα
αντανακλά την σκοτεινή πλευρά του εαυτού μου…
Χαχαχα δεν ξέρω τι να σου πω Σοφία μου, εγώ είμαι ανάλογα την διάθεση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα έχεις μια όμορφη μέρα :))))
Βρε είμαι τόσο σίγουρη... πως και δέκα ζωές πριν πάλι βράδυ κυκλοφορούσα... σαν κουκουβάγια τώρα, σαν νυχτερίδα...
ΔιαγραφήΕιλικρινά νιώθω λες και "διαβάζω" εμένα....!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλημέρα μου :))
Άμυ μου,
Διαγραφήθα μαζευτούμε λοιπόν να κάνουμε νυχτερινές σκοτεινές εξορμήσεις!!!
Αχαχαχα!! "Καμπαρετζού", δεν έχεις το Θεό σου! (άθεη κι εσύ;;) Εγώ πάλι το ανάποδο! Τι ανάποδος άνθρωπος! Πολλά φιλιά! :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρά 'καμπαρετζού' θα ήμουνα... τότε που κι ο στόλος στάθμευε στο λιμάνι... τρελά λεφτά θα είχα κάνει...
ΔιαγραφήΤο πιο δύσκολο δίωρο της ημέρας για εμένα είναι από τις 16.00 έως τις 18.00!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά ευτυχώς είναι το δίωρο χαλάρωσης μετά το ραδιόφωνο και τα οικιακά και πριν πάω στην εφημερίδα για δουλειά και ενίοτε αφήνομαι και με παίρνει ο ύπνος στον καναπέ!
Καλημέρα!
Εγώ πάλι εκείνο το δίωρο, θα το χαρακτήριζα ένα 'αδιάφορο' δίωρο... το δίωρο όπου τίποτα δεν συμβαίνει... και ναι... επιτέλους λίγη ΧΑΛΑΡΩΣΗ!!!
ΔιαγραφήΟ ύπνος στον καναπέ είναι η απόλυτη μαγεία!
Πολλά φιλιά!
καλημερα σοφακι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήευχομαι να ποερνας ομορφα!
φιλακια!
αχαχαχα! Έλιωσα! Καμπαρετζού! αχαχα Ναι στο Κόπα Καμπάνα δουλεύαμε παρέα ξέρεις! Δίπλα δίπλα! Παραλίγο να μαλλιοτραβηχτούμε και για έναν πελάτη: δεν τον ήθελε καμία! αχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝυχτοπούλι κι εγώ και κοιμάμαι ελάχιστα! Αλλά το πρωί μπαίνω κάτω από τη βρύση και μετά πετάω!
Φιλάκια πολλά Σοφάκι μου γλυκό!